Het Lek 20-10-99 Algemeen: Een wereldse uitzending van Club Lek met muziek van de "Haagse Human Drum Computer" DJ Kikke, magnapop van Krezip (uit Tilburg), voor het eerst echte traditionele wereldmuziek van de Oezbeekse zangeres Yulduz, en allovertheworld muziek van het Amsterdamse duo Arling & Cameron. De zaal leek aanvankelijk helemaal afgeladen vol met liefhebbers van Krezip, maar tot en met 1 uur toen de laatste tonen van Arling & cameron klonken bleef het -ondanks wat technische moeilijkheden in de zaal- afwisselend, leuk & hartverwarmend gezellig. Dat kwam vooral door Krezip Drie meiden en twee jongens die -zonder het zelf te weten- in al hun charme en naïviteit erg aan Magnapop (weet u nog?) deden denken. Hilarisch interview met Jacqueline & Anne, goed optreden, waarin vooral opviel dat de simpele nummers met enorm veel vocale kracht en inspiratie werden gebracht. De vele fans die deze nog vrij onbekende hadden opgetrommeld, zorgden voor het hardste applaus van de avond. Heel wat bescheidener was dat applaus bij DJ Kikke De Haagse drummer Ruben van Roon (o.a. Jazzmeteors, Capricorn, Hans Dulfer) heeft het nog niet zo druk dat hij zich geen zijpad als DJ Kikke kan veroorloven. In een boeiend gesprek legde Ruben uit waarom het drumgeluid anno 1999 zo sterk verouderd is dat drummers zich wel moeten gaan meten met de sample-apparatuur. op het kleine podium vocht DJ Kikke deze slag vervolgens zelf uit door naast een aantal toverdozen ook een klein drumstel te gebruiken. Helaas voegde het live drum werk zo weinig toe aan de set dat de uitslag voorlopig in het voordeel van de computer uitsloeg. Maar... niet slecht voor een eerste (!) optreden. Het was zeker niet de eerste keer voor... Yulduz Deze Oezbeekse zangeres is in eigen land en in het wereldmuziekcircuit al lang en breed een gevierde ster, maar probeert nu naar de popwereld door te breken met haar cd Yulduz (geproduceerd door de Nederlandse Attie Bauw). In het interview kwam ze door haar gebrekkige kennis van het Engels (en Jaap Boots' gebrekkige kennis van het Oezbeeks) niet echt uit de verf maar tijdens het zingen met haar vier begeleiders gooide ze geroutineerd alle schroom van zich af en zong de sterren van de hemel. Het kritische maar open Club Lek publiek (wat zijn dat toch een toffe mense, mense) liet zich gaandeweg overrompelen. Dat ging wat langzamer bij... Arling & Cameron Want dit Amsterdamse all-in gezelschap, uitgebreid met Fay Lovsky en Herr Dr. Klug de bellenblazende dwarsfluitist, had te kampen met veel technische moeilijkheden. Door een uitgebreide en ingewikkelde line up had de Club Lek-techniek wat moeite met alle (snelle) ombouwtjes, waardoor het podium geluid onder de maat was. Op de radio en in de zaal was er niets te bemerken van dit alles en speelden Richard Cameron & Gerry Arling zich briljant door de moeilijkheden heen. Wat een topamusement!Wereldmuziek in de zuivere betekenis van het woord, had Richard Cameron in het interview al haarfijn uitgelegd aan Jaap Boots. In feite, stelde hij, zijn de zogenaamde 'wereldmuzikanten' die zich terugtrekken in een domein van etniciteit eigenlijk minder 'wereld-muziek' aan het maken, dan bijvoorbeeld Arling & Cameron, die voor hun muziek putten uit rock, hiphop, klassiek, easytune, Japanse supermarktmuzak, pop etc. Nee, hij wilde geen waarde-oordeel uitspreken over Yulduz die kort daarvoor had opgetreden, het was slechts een constatering. Een verrassende invalshoek die A & C muzikaal meer dan waar konden maken. Hoogtepunt; de easytune-deun "Everybody has bad dreams...tralalalala".