BKS18: Unknown Mortal Orchestra spartelt en komt boven
Psychpopster gaat niet meer nat
Wat Ruban Nielson (aka Unknown Mortal Orchestra) van plan was voor de show, werd hem ergens overdag gevraagd. ‘Dronken worden’ antwoordde hij. Een grap natuurlijk. Maar de show begint vanavond wel pas echt op gang te komen als de alcohol vloeit.
‘Isolation can put a gun in your hand,’ zingt Nielson vroeg in de set tijdens ‘From the Sun’. In lijn met de eenzaamheid en depressie die hij in dat nummer bezingt, voelt de hele opening vandaag bedompt. Alsof er een dikke deken over de zaal heen ligt. Zelfs bij het doorgaans gemeen funkend ‘Necessary Evil’ is de hele punch afgevlakt. De veel te lange gitaarsolo in ‘From The Sun’ vol virtuoos gepiel helpt ook niet. Het is alsof hij even een kijkje in zijn hoofd geeft. Nielson worstelde lang met eenzaamheid, depressie, een onmogelijke driehoeksverhouding, stevig druggebruik. De set dreigt te verzuipen in de Nielsons blik naar binnen.
HET MOMENT:
Maar dan, na wat shots wodka en een nieuwe ronde cocktails op het podium, trekt de mist opeens op. Of misschien is het die Figgie sticker die op zijn pet geplakt wordt. De drum klinkt feller, de riffs en solo’s krijgen weer richting. En opeens is weer duidelijk waarom Unknown Mortal Orchestra zo goed is. De bas en de drums vlechten in elkaar als op de beste J Dilla beats, Nielson afgeknepen kopstem zwabbert prettig in de mix, en vooral: de liedjes. Op plaat is ie wat lomp, maar die smerige gitaar in 'American Guilt’ scheurt vanavond het podium bijna aan stukken. Het is de perfecte opmaat naar het barokke ‘Multilove’ met zijn koortjes en twists en uiteindelijk het uitzinnig uitgesmeerde ‘Can’t Keep Checking My Phone’. Vroeger duwde Unkown Mortal Orchestra zichzelf nog wel eens wat dieper als ie dreigde te verzuipen. Vandaag lukte het hem gelukkig om er uit te kllimmen en op te stijgen.
Volg Best Kept Secret op de voet in het dossier.