Album van de Week (21): Lykke Li

Op het ritme van druppende tranen wiegen op So Sad So Sexy

Lykke Li is al een decennium de Zweedse koningin van verdrietige pop, waar nu ook Lana Del Rey, The Weeknd en Lorde hun keurmerk van hebben gemaakt. Voor haar vierde album haalt ze haar inspiratie niet alleen uit haar hart en haar leven, maar ook uit Amerika.

So Sad So Sexy voelt als een transcript van die vier jaar waarin we haar sinds I Never Learn hebben gemist. Een gevecht met de liefde, een verhuizing naar L.A., een creatief writers block, dertig jaar geworden, de geboorte van haar eerste kind en haar moeder die drie weken later doodziek werd en kwam te overlijden. Enerzijds siert bitterzoet geluk het album, en anderzijds onmetelijk diep verdriet. Ze bezingt de contradicties die stiekem aan elkaar grenzen. Sexy en sad, geluk en depressie. Zo gaat ‘Two Nights’ over haar liefde, voorheen alleen voor mannen, afkomstig van een donkere, hongerige, plek die haar nooit kon verzadigen. Toen kreeg ze haar baby, die haar liet zien hoe puur en onvoorwaardelijk liefde kan zijn. Het representeert een metamorfose, een van de velen die Lykke Li heeft doorstaan. Haar melancholie is breder, duidelijker en helderder voor ons uitgetekend. Sensueel wenen, op het ritme van druppende tranen wiegen.

Dit heeft Lykke Li niet alleen voor elkaar gebokst. Ooit had zij een aversie tegen met meerdere producers werken, nu staan Rostam (van Vampire Weekend), Skrillex en haar partner Jeff Bhasker (met Kanye West op z’n CV) in de creditline. Ondanks het dozijn extra handen is So Sad So Sexy van haar en niks voelt geforceerd. Ze duikt wellicht voorzichtig in de hiphop, maar probeert absoluut geen R&B-artiest te zijn of dancehit te maken. Ze is en blijft Lykke Li. Deze ommezwaai voelt niet meer dan logisch, en is een landmark in haar carrière met een flauwe afslag naar links, waar iedereen had verwacht dat zij naar rechts zou gaan.

Meer #nieuwemuziek.

#news
Laatste nieuws en artikelen van 3voor12