Verloren discohits en tijdloze house in de DJ Shortlist van digger Mark Seven
Dansen met een traantje in je ooghoek met een houseklassieker
Mark Seven is het type dj waar je favoriete dj waarschijnlijk verzot op is. Hunee roemt zijn selecties, types als Gerd Janson en Todd Terje zijn dol op zijn mastermixes, en als labelbaas van Parkway Records brengt hij platen uit die meegaan in de tassen van dj’s als Jamie Tiller tot aan Eris Drew. Omdat Parkway Records dit jaar tien kaarsjes uitblaast, duikt hij in de DJ Shortlist in zijn gigantische platenkast.
De belangrijkste track uit tien jaar Parkway:
Parkway Rhythm feat Boyd Jarvis - 'Broad St Pressure'
‘De belangrijkste plaat is altijd de volgende, maar voor nu kies ik er eentje uit de catalogus die extra speciaal was: mijn track met Boyd Jarvis, een iconische muzikant en producer die van grote invloed op mij was. Hij overleed voordat ik de plaat kon uitbrengen. Dat maakt ‘m des te bijzonder.’
Een Parkway plaat die nooit de liefde kreeg die het verdiende:
Apartment 4/4 - 'City Dreems'
‘Deze houseplaat kwam uit op het zusterlabel Parkwest, toen het label nog maar net bestond. Misschien was het wat vroeg om house, disco én boogie tegelijkertijd uit te brengen, want hij vloog behoorlijk onder de radar.’
Een obscure discoplaat die klinkt als een hit:
Alpha I - 'Changes'
‘Deze is niet alleen obscuur, hij is nooit uitgebracht. Behalve als testpersing dan. Radar Records, een label uit New York dat een paar flinke discohits scoorde, perste een stel 7-inches voor promo om er vervolgens niks mee te doen. Er wordt flink wat ge-reissued tegenwoordig, dus ik zou niet verrast zijn als iemand hem oppikt. Wordt het een hit? Geen idee, maar dat verdient-ie wel.’
Een van de laatste vondsten die je van je sokken blies:
Carmen Bogart - 'Green Light'
‘Een boogieplaat die zomaar een hit had kunnen zijn, als een groot label zich erover had ontfermd. Toen ik hem vond dacht ik: waar was je mijn hele leven?! Hij heeft alles wat een boogieplaat nodig heeft: een goede beat, geweldige lyrics, hij is strak geproduceerd, en het feit dat hij zo zeldzaam is maakt het alleen maar beter.’
Je dansvloerwapen als je wat emotie los wilt maken:
D-Train - 'Keep On' (dub)
‘Stel, het is vijf uur ’s morgens, de zon komt op, je begint je benen te voelen… Op zo’n moment grijp je naar een klassieker. Deze heeft breakdowns met piano en vocals, en een sterke boodschap om aan je traanbuizen te trekken. D-Train en François K op hun allerbest, in 1982, de piek van deze sound. Veertig jaar na dato is het nog net zo relevant als toen.’