Genomineerd voor de 3voor12 Award: Coloray
Tilburger-in-Berlijn vecht met het algoritme op venijnige dancepop
Ugh, wat is de social media-game van dj’s en artiesten vaak een cringe-fest, hè? Elke show weer was de beste ooit, elk publiek was GE-WEL-DIG, elke tune weer een zinderende climax. Maar ja, je moet toch jezelf verkopen, als artiest zijnde. Je moet je plekje online bevechten, niet alleen tussen de andere artiesten, maar ook tussen de big brands met hun giga-marketing-budgetten. En dát mechanisme frustreert Raynor de Groot, de Tilburger-in-Berlijn die de wereld al overvloog met Tunnelvisions, een dansvloer-hit scoorde met ‘Can’t Stop’ en in 2021 ook al voor de 3voor12 Award werd genomineerd met debuutalbum Future Static.
‘I’m a product selling myself, or am I being sold?’, vraagt hij zich af op het openingsnummer van zijn tweede album ©. ‘I’m a combination of what you like to see, and how I see myself.’ Het zit hem hoog, zo is te horen. Elke herhaling lijkt het mantra ‘buy me!’ weer iets bozer en verknipter te klinken. Elk rondje oversturen zijn synths verder. En de zinderende soul-diva die twee liedjes later ‘he’s so good!’ begint te brullen, doet dat zo over the top dat het al gauw cynisch klinkt. ‘Hiiiiiiigher!’, brult nog zo’n zangeres op de extatische ravetune ‘Energy’, maar de omlijsting is duister.
Een enkele keer zijn de muzikale inspiraties wel heel direct aan te wijzen (‘Energy’ is een op een Underworld), maar vaker pakt Coloray synthpop en dance van de jaren tachtig tot nu, om het net even wat gemener te laten klinken. Want zo venijnig klonk Depeche Mode nooit, zo dancey was LCD Soundsystem zelden, en heb je ooit happy hardcore gehoord die zo bitterzoet klinkt als slotnummer ‘Your Life’, waar de opgepitchte smurfenvocalen op een diepe, pulserende bas liggen?
Het is behoorlijk onmogelijk om als muzikant de regels van het grote social media-spel te breken, te ontsnappen aan de macht van het algoritme of het K-woord dat overal aan ten grondslag ligt effe te ontmantelen. Daar zou je als artiest moedeloos van kunnen worden, je zou van wanhoop je smartphone in de diepste rivier van Berlijn kunnen donderen. Gelukkig heeft Coloray dat niet gedaan, maar heeft hij zijn worsteling tot kunst verheven.