Goat Girl - On All Fours

Een aanstormende klimaat-apocalyps, een mentale gezondheidscrisis en een politiek klimaat dat bol staat van de polarisatie. Het is al niet niks om een millennial te zijn in dit crisistijdperk, maar probeer eens een Britse millennial te zijn. De conservatieve vleugel is er daar zo’n rommeltje van aan het maken dat Tory een eufemisme is geworden voor ‘je als een lul gedragen’. Vraag het maar aan Goat Girl, een feministische postpunkformatie uit Zuid-Londen. Op hun debuutalbum schreeuwden ze al dat de Tories op de brandstapel moesten, en hun tweede album On All Fours is niets minder dan een politieke coming-of-age. Desillusie, depressie, het zijn zware thema’s, en toch is On All Fours geen zwaarmoedig album. In de instrumentatie spat het plezier er immers vanaf. Het lichtvoetige ‘Closing In’ ademt Broadcast, op ‘Sad Cowyboy’ krijgt een Morricone-meets-indietrack een outro vol housekoordjes en het hoekige ‘The Crack’ eindigt met een psychedelische noot.