BKS18: The Shacks kan meer dan dromen

Het is een gemoedelijke, broeierige middag en de nieuwe editie van Best Kept Secret wordt geopend door een gemoedelijke, broeierige band. The Shacks uit New York heeft een frontvrouw/bassiste die niet zingt, ze fluistert in je oor. Er zit geen kwaad in de begin twintiger. Het is een kitten zonder nagels. Als ze tussendoor praat, is het met een fragiele heliumstem. Als ze zingt, wil ze je mee laten mijmeren. Er zit een overduidelijke dreampop-kant aan The Shacks, maar het jonge viertal doet meer dan wiegen. Wise heeft drie mannen om haar heen die de scherpte in de set aanbrengen. Wat ze aanvankelijk nog niet doen, waardoor het allemaal iets té aaibaar is, maar al snel komt de cover voorbij die The Shacks een flinke duw heeft gegeven. ‘The Strange Effect’ is in de sixties geschreven door The Kinks-frontman Ray Davies. De Shacks-versie duikt op in de iPhone 8-reclame en dat valt op. Op Best Kept Secret ook, want de andere kant van The Shacks wordt meteen prominenter: de liefde voor de psychedelische sixties. Met funky en lekker jengelend gitaarspel en een toetsenist die de juiste vintage orgeltjes op craigslist heeft gevonden: hij weet hoe hij met de muziek moet meewaaien. Soms klopt de balans. Later in de set geeft Wise de heren, en vooral de steeds meer solerende gitarist, teveel ruimte. Een zangeres als deze moet natuurlijk niet vergeten te dromen.

HET MOMENT:
Halverwege de set is de The Shacks het best. Niet alleen met ‘The Strange Effect’, maar ook met het eigen ‘Strange Boy’. Goed liedje hoor. Zwoel en een beetje bijtend. Daar mogen de festivalpoorten wel voor open.

Volg Best Kept Secret op de voet in het dossier.