Genomineerd voor de 3voor12 Award 2025: Meral Polat
Een wereldwijze, stoere wake-up call
‘Kom naar het plein,’ zingt Meral Polat in het openingsnummer van haar nieuwe album Meydan. Het klinkt als een uitnodiging, maar net zo goed als een wake-up call, een oproep tot revolutie. Meral Polat (zangeres en actrice, zowel op tv als in het theater) is de persoon op de zeepkist, maar ze maakte het album samen met multi-instrumentalist Chris Doyle, een Amerikaan die inmiddels zo lang in Nederland woont dat hij zich ook in onze taal moeiteloos redt. De twee werkten al eerder samen aan debuutalbum Ez Ki Me (2022), een plaat vol Anatolische folk en rock. Logisch, want Meral Polat’s familie stamt uit Turkije, dit was de muziek waarmee ze opgroeide.
Meydan is ook muzikaal als een open plein waarop van alles samenkomt en door elkaar heen loopt: naast de Anatolische psychedelische pop van het debuut hoor je Malinese desert blues, Nigeriaanse afrobeat-ritmes en flarden uit nog meer uithoeken van de wereld, tot Bolivia aan toe. Het mag een wonder heten dat al die elementen samenkomen tot iets dat heel logisch aanvoelt. Het maakt de plaat rijk, wereldwijs en soms heerlijk ongrijpbaar.
Ez Ki Me betekent ‘Wie ben ik?’, en dat was een heerlijke existentiële aftrap. Meydan is geen antwoord op die vraag, maar eerder een volgende stap: wie zijn wij? Hoe verhouden we ons tot elkaar? Tot vrouwelijkheid, tot vrijheid? Hoe leef je met machteloosheid, en waar vind je dan toch verbinding?
Die vragen komen bijvoorbeeld samen in ‘Çenek’, een van de sleuteltracks van het album. Het nummer voelt haast geschreven op de gitzwarte gebeurtenis van afgelopen zomer, toen de zeventienjarige Lisa uit Abcoude in de nacht werd vermoord door een onbekende man. Een vrouwenkoor (allemaal familie en bekenden) zingt: ‘Keça bi hêz (xurt), tu azad î. Pişta me heye. keçika biçûk.’ Koerdisch voor: ‘Sterk meisje, jij bent vrij. Wij staan achter je.’
Het liedje is niet gebaseerd op deze actualiteit, maar het thema achtervolgt Polat al haar hele leven. Ze zingt over vrouwen, moeders, dochters, generaties. Op haar debuut gebruikte ze veel teksten van haar vader, die al jaren geleden overleed. Op Meydan staat nog één tekst van zijn hand, waarin de ik-figuur de nieuwe generatie toespreekt, doordrenkt met machteloosheid, maar ook met een diep gevoel van verantwoordelijkheid. Het is een soort gespletenheid die veel migranten van die generatie zullen herkennen en die kan leiden tot wanhoop. Maar door de manier waarop Meral Polat hem vastlegt, komt juist het tegenovergestelde vrij: levenskracht en verbinding.
Dit zijn alle 12 genomineerden van de 3voor12 Award 2025