Album van de Week (48): VRIL
Technoproducer legt een brug tussen logische precisie en kosmische creativiteit
Elk album heeft in principe een verhaal te vertellen, maar in een techno georiënteerd album met minimale vocalen heb je dit toch niet zo één, twee, drie voor elkaar. De Duitse technoproducer VRIL weet dit echter als geen ander te doen. Na de start van zijn carrière begin 2010 verwierf hij snel bekendheid door releases op gerenommeerde labels zoals Giegling, Delsin en Semantica, die bekend staan om hun subtiele producties. Zijn Out of Place Artefacts muzikaal project met producer Rødhåd is net zo’n diepe duik in de experimentele technoproductie. Met een nadruk op diepe soundscapes en experimentele structuren, heeft hij zijn stempel gedrukt op zowel de clubscene als de wereld van introspectieve luisteralbums.
Met zijn deze week verschenen zesde album Saturn Is A Supercomputer weet VRIL een schitterend astronomisch landschap te creëren. In één nummer schakelt hij moeiteloos tussen keiharde drums en fragiele, subtiele akkoorden. Hij legt soundscapes van kronkelige perfectie en buitenaards geluid. Het is precies die creatieve diepgang die hem tot een toonaangevende producer maakt. Of een track nou ambient, IDM, techno of electro is, alles heeft die VRIL-touch, alsof hij een soort kosmisch poeder gebruikt dat zijn geluid ongrijpbaar maar onderscheidend maakt. Met Saturn Is A Supercomputer lijkt de producer een brug te willen leggen tussen logische precisie en kosmische creativiteit. Het is super gedisciplineerd en structureel als een computer, maar ook grenzeloos en onaantastbaar als de kosmos. ‘The presence of human civilization on this planet is the strongest evidence we have that organizational processes are about to make some kind of a leap to a new order of being’ klinkt het in de track ‘Final Earthbound’. VRIL lijkt met dit album een groter, kosmisch proces van verandering en vooruitgang te willen blootleggen.
Het nummer ‘Ataraxia’ voelt als een wedergeboorte na het chaotische, onbehagelijke ‘Missin’, waar zuchtende, vervormde vocal samples hortend en stotend langs je heen vliegen als plaaggeesten. Dit laatste synthrijke nummer ‘Ataraxia’ zet je na deze geestverruimende tuimeling door de dimensies weer met beide benen op de grond.