Leon Vynehall - Rare, Forever

Leon Vynehall vertelt graag een goed verhaal. Hij dook voor Nothing Is Still in het verleden van zijn familie, terwijl Music for the Uninvited terugkeek op de momenten die hij als kind spendeerde op de achterbank van zijn moeder. Rare, Forever lijkt even het pad van Nothing Is Still door te zetten met een orkestrale intro. Maar al snel wordt duidelijk: de focus is is ditmaal inwaarts. Een analyse van hemzelf, vanuit hemzelf, maar ook vanuit een tweede karakter: Velvet. Ja, de Britse producer is ditmaal vrij filosofisch, hij citeert zelfs de Deense existentialist Soren Kierkegaard op 'In>Pin'. Dat betekent niet dat het album alleen maar introspectieve momenten kent, integendeel! 'Mothra', bijvoorbeeld, hoort thuis op de dansvloer met pompende beats die soms neigen naar de post-dubstep van Burial. Juist die afwisseling van clubbangers met introspectieve tracks met diversiteit van stijlen: techno, post-dubstep ambient, maakt dit album tot nét zo'n wondermooie luisterervaring als zijn DJ-Kicks uit 2019. Ja, eigenlijk luistert dit album weg als een dj-set van de dj/producer.