De knip- en plakindie van Gooseking 3000
Mozes and the Firstborn gitarist debuteert met fijne EP
Het eerste waar je aan denkt bij pizza en trucks zijn vast van die achenebbisj wegrestaurants. Het tweede zal waarschijnlijk Amerika zijn, vol vette pizzapunten en monstertrucks. En dat tweede is precies waar ‘Pizza and Trucks’ de nieuwe track Gooseking 3000 over gaat. Gooseking 3000 is het DIY-project van Ernst-Jan van Doorn, die je zou kunnen kennen als gitarist van Mozes and the Firstborn. Op Bottom Shelf Records brengt hij nu lo-fi knip- en plakindie uit vanuit zijn twee kamerappartement in Eindhoven, dat doet denken aan de kleine luisterschilderijtjes van Eels of Daniel Johnston.
Maar Amerika dus. Hij was er op tour met Mozes and the Firstborn en ondanks dat hij de nadelen van het touren - weinig slaap, veel in bussen en ranzige tankstations - écht niet mist, kijkt hij er met melancholie op terug. ‘Pizza & Trucks’ gaat over de tijd die we met Mozes in Amerika hebben gehad. Het is een vreemd land en mensen gedragen zich echt als zombies. Ik heb een heel dubbel gevoel aan die tijd overgehouden. Het was super vermoeiend, maar er was ook altijd een soort spanning en iets om naartoe te werken. Dat was opeens weg toen we met Mozes stopten.’
In quarantaine gaat hij opzoek naar die spanning, hij wil weer iets hebben om naartoe te werken. In zijn Mozes and the Firstborn-tijd schreef hij weleens liedjes, maar er was geen urgentie om die uit te brengen, nu lijkt die urgentie er wel te zijn. ‘Ik verveelde me afgelopen lente heel erg, toen ben ik ook veel over die tijd na gaan denken, omdat natuurlijk alles in één keer stopgezet werd. Toen dacht ik: ‘Nu ga ik van die tracks gewoon een EP'tje maken.’ Of het niet vreemd is om te maken zonder dat je het kunt performen? ‘Ja, best wel. Het eerste optreden was ook zo’n zitconcert met van die silene disco-koptelefoons. Dat was heel bijzonder, maar doodeng. Met mijn vorige bandjes kon ik me altijd verschuilen achter de herrie die we maakten en het werd toch vaak een zuipfeest waar mensen helemaal losgaan. Nu zitten mensen op hun stoel en luisteren ze opeens écht naar je. In de toekomst wil ik de band misschien wat meer uitbreiden, maar het liefst pas als we weer echt kunnen optreden. Voor nu hou ik het gewoon lekker akoestisch en klein.'