BKS18: Waxahatchee weet (alweer) niet te imponeren

De Five wordt vandaag overheerst door vrouwelijke muzikanten. Van de aftrap bij Pitou, via Vagabon naar misschien wel de meest hooikoortsproof naam van de dag: Waxahatchee. Vier vrouwen op het podium, en laat de gitarist nou net het meest toepasselijke shirt aanhebben: women on the move. Een gegeven dat gisteren opviel, en vandaag nog verder wordt doorgezet.

Drie jaar geleden speelde de indie-folk artiest Waxahatchee in de Three, het concert viel toen tegen. Katie Crutchfield en co. waren vermoeid van een lange tour en wisten er nauwelijks nog energie uit te persen. Dit jaar staat ze in de Five, voor een herkansing. Als een sirene lokt ze met haar heldere stem mensen de tent in, met een dromerige blik in haar ogen trapt ze in haar uppie af. In gevecht met het kletsende publiek, maar dan komt de rest van de band op die met een suizende synthesizer iedereen bij de les roept. Alleen blijven we niet bij de les. Want wederom speelt Waxahatchee een lange tour, en wederom spat de energie spaarzaam van ze af. Het is een goede, prettige show zonder specifiek spannende momenten: perfect om voorzichtig weg te dutten op een zondagmiddag. De anthems die ze uit haar repetoire spelen, lijken haar show te redden. Het publiek wordt in ieder geval niet aangestoken door het gebrek aan energie. 

HET MOMENT
Gelukkig maar, want wanneer Waxahatchee voor de tweede keer in de set in haar uppie de akoestische gitaar opraapt valt het op z’n plek: ze heeft tijdens de show op een lieflijke manier respect afgedwongen.

Volg Best Kept Secret op de voet in het dossier.