LL25: Suki Waterhouse is de ultieme indie sleaze cool girl
Engelse dreampopzangeres is het perfecte nostalgische Polaroid-plaatje
Wow, wat is Suki Waterhouse cool. Haar outfit, haar perfect rommelige kapsel, geaccentueerd door een ventilator die precies op de juiste manier in haar gezicht blaast. Met bezwerende armbewegingen à la Stevie Nicks danst ze over het podium. Soms staat ze stil in een rockster-powerpose: microfoonstandaard in de hand, één arm omhoog, één knie gebogen. Geen wonder dat de 32-jarige Engelse gecast is als een van de hoofdpersonages in Daisy Jones & The Six, een televisieserie over een gefictionaliseerde versie van Fleetwood Mac: de rol van rockster past haar perfect.
Cool was Suki altijd al. Op haar zestiende begon ze met modellenwerk, waarna ze al snel een echte It-girl werd, zoals we die in het influencertijdperk niet meer kennen: mysterieus, ongenaakbaar, trendsetters in plaats van -volgers. Met haar modellenbesties Cara Delevigne en Georgia May Jagger ging ze alle modeshows en hippe feestjes af. Die periode, zo rond 2010, beleeft nu een revival: ‘indie sleaze’ noemt Gen Z het. De mode en muziek uit die tijd zijn weer helemaal terug. Suki’s oude rodeloperfoto’s zullen op menig moodboard te vinden zijn.
In haar muziek kan je ook lijntjes trekken naar die tijd: haar tweede album Memoir of a Sparklemuffin (2024, Sub Pop) staat vol dromerige gitaarpop met een randje altrock, die doet denken aan Best Coast, Beach House en vroege Lana del Rey. Soms duikt ze dieper de melancholie in, zoals bij ballad 'Melrose Meltdown'. Aan de andere kant zou een uptempo powerpopsong als 'Supersad' niet misstaan op de soundtrack van een zeroes tienerfilm. Waterhouse is een overtuigende frontvrouw, geflankeerd door een sterke vierkoppige band (drums, bas, toetsen, gitaar), met coole retro-collage-visuals op het scherm. Een perfect nostalgisch Polaroid-plaatje.
Hoor je de 'maar' al aankomen? Ja, toch een kleine. Want coolness is leuk, maar raakt het ook echt? Het klopt allemaal, waardoor het geheel toch een beetje afstandelijk blijft. Totdat...
HET MOMENT:
Totdat ze tussen de liedjes door iets zegt. Dan is die nonchalance ineens ver te zoeken: 'Wat geweldig om hier te mogen staan. Het is altijd al een droom geweest om hier te mogen spelen. Dit is een huge moment voor mij.' En ze meent het. Direct ontwapenend. It's cool to care!
Volg Lowlands het hele weekend via onze livestream en kijk op zaterdag 16 augustus, 22.09 uur en zondag 17 augustus, 22.06 uur naar de VPRO op NPO 3, of kijk terug via NPO Start.