Paaspop 2022: Fan van Fanfaraoke

Nog snel even bij Voor Het Zingen De Tent In de tent in, want op de zondagmiddag staat hét hoogtepunt van de dag in de Loco Royale te gebeuren: … komt ie… houd u vast… de… Fanfaraoke! Wie niet meteen snapt wat dat betekent, heeft nog te weinig of te veel gedronken. Een karaoke. Met een fanfare. En wel de Leonardus Fanfare uit Beek en Donk, een steenworp verderop. Hier op Paaspop heeft het orkest uitgepakt door ook met dansmariekes te komen, op de schermen achter de fanfare is iemand live de teksten aan het aangeven.

Tof concept, alleen voor spitsbijter Margit meteen een uitdaging: de host vraagt aan haar: “Ken je Zanger Kafke?” en een luidkeels ‘nee!’ volgt. “Mooi, die gaan we zingen!” Een A for effort voor Margit die ‘Springen’ probeert te zingen, maar met twee achtergrondzangers die het voortouw nemen en een uitzinnige Loco die het lied wél kent, staat iedereen alsnog wel te springen. Datzelfde publiek gaat ook los op ‘Killing In The Name Of’, maar dat komt meer op de conto van de fanfare dan zanger Rogier. Slechte timing, nul overtuiging en geen ‘MOTHERFUCKEEEERRRRR’.

Overtuiging is wél te vinden bij Bas en Gijs die zich wagen aan Dré Hazes’ ‘Leef’, al blijkt de intro zonder ritme nog wat moeilijk om aan te haken en mag de dirigent met Grote Gebaren aangeven wanneer ze wél kunnen inzetten. Twee dames krijgen heel Loco van links naar rechts met Snollebollekes. ‘Dat klinkt zowaar beter dan Snollebollekes zelf!’, verklaart de presentator. Dat is geen foute constatering.

Als de presentator dan vraagt wie er hier piano kan spelen, steek ik mijn hand op (full disclosure: schrijver dezes is een mislukte pianist die de vooropleiding voor het conservatorium heeft gedaan en nooit op de voltijd heeft gezeten). Denkende dat er ondersteuning nodig is voor de fanfare, mag ik naar voren komen en kom ik bedrogen uit. “Wij zoeken een Piano Man! Jij gaat Billy Joel zingen!!”. Shit. Moet ik nu tegenover duizend man gaan zingen…?

Vooruit, ik pak de microfoon, haal diep adem en… wat is dit? Iedereen zwiert van links naar rechts en zingt uit volle borst mee. Ik voel mij gesterkt: kijk de dirigent af en toe aan om zeker te zijn dat ik het goed doe en word zelfs beloond met nóg een keer het refrein. Dat stond niet op het papiertje met tekst dat ik heb gekregen, maar to hell with it. Nog even vlammen en met een goede ritenuto sluit de fanfare af. Het applaus is overweldigend, ik mag complimenten van de presentator ontvangen en krijg een medaille als beloning. Hé Paaspop: volgend jaar een hele set van yours truly?