Genomineerd voor de 3voor12 Award 2025: Robin Kester
Duistere indiepop vol lichtpuntjes
Ver weg, diep in de nacht: daar vond Robin Kester de inspiratie voor haar tweede plaat Dark Sky Reserve. In een periode met haar therapie die niet echt werkte, een aanhoudende depressie en de effecten van nieuwe ADHD-medicatie, voelde het donker van de nacht als de veiligste plek. En als dat allemaal al niet moeilijk genoeg was, besloot ze ook nog naar Bristol te trekken voor de opnames van dit nieuwe album. Want hoe overtref je die prachtige debuutplaat Honeycomb Shades? In de Britse stad kreeg ze op productie hulp van Ali Chant, die ook al met PJ Harvey en Aldous Harding samenwerkte, en speelde Portishead-gitarist Adrian Utley zelfs nog wat partijen in. De schaduw van de triphop-grootheden is dan ook duidelijk voelbaar in de indiepop, die zowel minimalistisch als warm klinkt.
Een tripje naar een reservoir in Talybont-on-Usk in Wales, dat was voor Robin Kester een sleutelmoment in het schrijfproces. Daar, op een ijzige februaridag, werd ze overvallen door de idyllische charme van de plek. Maar hoe langer ze daar rondliep, hoe leger en griezeliger het eigenlijk werd. En dat moment resoneert duidelijk in op Dark Sky Reserve, elk nummer omvat die tegenstelling van gevoelens. Het magische, gelaagde ‘Talybont-on-Usk’, dat ze direct naar aanleiding van dit bezoek schreef bijvoorbeeld. Klein beginnend met gitaar, ontpopt het zich met subtiele synths en blazers, zodat je die besneeuwde bergen al voor je ziet, terwijl Kesters sobere stem dit dromerige beeld van een donkere lading voorziet. Soms denk je bijna Beth Gibbons te herkennen, met eenzelfde melancholie zweeft Kester over de nummers.
Toch wordt die duistere sfeer nooit overheersend, als een sterrenhemel die het donkere van de nacht toch weet te doorbreken. Vooral de uptempo-nummers schijnen hier nog net wat harder. ‘Happy Sad (It’s a Party)’ met stevige drums en baslijn, of die lagen van synths op het rammelende ‘Game Sounds’: er kan zeker ook voorzichtig gedanst worden.
‘Maybe I'm not going to surrender, I know it's just a matter of perspective’, in haar teksten weet Kester diezelfde lichtpuntjes te vinden. En ‘Perspective’ raakt misschien wel de kern van dit idee: hoe je in die moeilijke momenten ook acceptatie kan vinden, en niet in gevecht blijft met jezelf. Dark Sky Reserve is zo duister zonder zwaarmoedig te worden, en vindt in het donkerste punt van de nacht toch altijd dat beetje licht.
Dit zijn alle 12 genomineerden van de 3voor12 Award 2025