Rico gooide de 1,5 meter regels overboord: ‘Het was een weloverwogen besluit’

Het kon niet, het mocht niet, maar het gebeurde wel. Zaterdagavond trad rapper Rico op in zijn thuisstad Zwolle. Een optreden waar zo’n honderd mensen op bankjes naar mochten kijken, maar dat ontaardde in een bevrijdende moshpit. ‘Je kan het gewoon magisch noemen’, zegt Rico, die net een album uitheeft met producer Guan en daar veel nummers van speelde. ‘Niet normaal hoe het publiek reageerde. Dit had Zwolle even nodig.’

Het zat zo: Rico trad op als afsluitende act op het Zwolse Stadsfestival, een theaterfestival waar ook wat muziek geprogrammeerd wordt. Meestal zijn dat singer-songwriters of een beetje kleinkunst, muziek die prima werkt op een stoeltje. Als grote afsluiter was er dus Rico, een grote naam in Zwolle en bovendien muziek met energie. ‘Er is in de stad lang over gesproken, gaat het door of niet? Het werd uiteindelijk geplaceerd. Zeg je dat zo? Ja hè. Ik had twee tracks gedaan en ik zei tegen Guan: stop de track. In de verte, achter een paar houten hekjes, stonden honderden mensen tegen elkaar aan gedrukt om een glimp op te vangen. Ik dacht: corona-technisch maakt het niks uit of ze daar op elkaar gepakt staan of hier voor mijn neus, dus ik heb op dat moment de weloverwogen beslissing gemaakt om ze naar voren te roepen.’

Dat gebeurde. De security kon absoluut niet iedereen tegenhouden, en dus ging het optreden door. Na afloop voelde Rico zich schuldig tegenover de organisatie die er misschien gezeik mee kreeg, maar dat schuldgevoel valt in het niet bij de euforie die het bij hem opriep. ‘Het bracht een soort magie, hier doe ik het voor, ik ben een entertainer. Mensen gingen helemaal uit hun plaat, en pas na de show besefte ik dat de geest zo goed als twee jaar in de fles heeft gezeten.’ Rico heeft het gevoel dat er niet echt een weg terug meer is. De beelden van de Formule 1 en van voetbalstadions vol hossende mensen staan ook hem op het netvlies. ‘En zag je De Jeugd Van Tegenwoordig in België? Faberyayo stond gewoon óp het publiek. Het is toch gek dat het twintig kilometer verderop een probleem is? Binnen nu en een maand moet het gewoon klaar zijn, anders wordt het: fuck die shit, we gaan parties organiseren.’