Album van de Week (12): Låpsley
Engelse producer ontworstelt zich van haar eigen onzekerheid op volwassen tweede
Een tikkeltje onverwacht was het wel, toen de Engelse Låpsley aan het eind van afgelopen jaar uit het niets een EP dropte. Zo’n vier jaar geleden bracht ze haar debuut Long Way Home uit, waarvan een handvol hits haar het stempel megatalent opleverde. Het bitterzoete liedje ‘Hurt Me’ zat op het snijvlak van pop en alternatief, en door een DJ Koze remix scoorde ze met ‘Operator’ een giga-hit die evengoed in de H&M als in het club- en festivalcircuit stukgedraaid werd. Ze toerde een beetje, en toen? Helemaal niks, dus. Ze trok zich volledig terug, bracht haar social media presence terug tot nul. Kortom: het was volledig stil. Hoorde je ‘Operator’ in de jaren daarna, dan was de vraag vooral: ‘Waar is Låpsley nu eigenlijk mee bezig?’
Met afstand nemen, dus. Niet iedere zeventienjarige is immers het type dat floreert in de felle spotlights. Die zorgden op hun beurt vooral voor zelftwijfel en depressie bij de jonge producer en zangeres. Hoe ze de afgelopen jaren opnieuw in zichzelf leerde geloven hoor je op ‘Womxn’, een upbeat popsong met een drijvende baslijn waarin ze het meisje in de spiegel bemoedigend toespreekt. Fake it until you make it, dat is de insteek. En op ‘First’, een popsong met een dancehallbeat, zingt ze: ‘I’ve been working on myself while I’ve been away’.
Dat ze over de afgelopen jaren heen een stuk zelfverzekerder is geworden hoor je terug in de productie. Op Long Way Home was de productie grillig: bij tijden groots en intiem, maar er zaten ook songs bij die als een halfzachte ballon niet wilden opstijgen. Op Through The Water weet ze een veel betere balans tussen grootsheid en intimiteit te behalen, met een stel sterke hooks en ook piano ballades zoals 'Speaking Of The End' die niet wegvallen in cliché. Een paar van de mooiste songs zijn ‘Our Love Is A Garden’, een slow dance synthpopsong, en ‘Sadness Is A Shade of Blue’, een ingetogen song over depressie dat ze langzaam opbouwt tot een kletterende drumbeat er een euforische touch aan geeft.
Through Water voelt een stuk gepolijster dan zijn voorganger. Misschien dat er niet per se een hit van ‘Hurt Me’ of ‘Operator’-formaat op staat, maar het album voelt sowieso meer als eentje dat je van begin tot eind moet luisteren. Bovendien is het een stuk volwassener, zelfs een missie-statement. Nu ze haar zwakte met zelfverzekerdheid durft te tonen, is Låpsley hier om te blijven
Meer van onze favoriete nieuwe releases vind je op de Luisterpaal.