Britse band Ebbb laat een lege Hall of Fame voelen als een bruisende nachtclub
Londenaren betoveren met dromerige klanken
De Londense band Ebbb, uitgesproken als 'Eb-bie-bie', is hard op weg om ook Nederland voor zich te winnen. Het drietal bracht dit jaar haar eerste EP All At Once uit, oogste lovende kritieken en heeft al de nodige stappen voor deze verovering gezet met optredens op Lowlands, de Nijmeegse Vierdaagse en volgend jaar een optreden op ESNS. Het trio, bestaande uit zanger/showpony Will Rowland, (harde) drummer Scott MacDonald en producer Lev Ceylan die verantwoordelijk is voor de tweede stem, synths en bass, bracht afgelopen vrijdag een meeslepende show naar de Hall of Fame. Met hun zweverige, Tame Impala-achtige sound bewijst Ebbb dat ze klaar zijn voor het grotere werk, al was de zaal akelig leeg.
Het optreden wordt afgetrapt door de Tilburgse producer Hajo, die met zijn psychedelische, wisselende beats van lo-fi afreist naar de drum-‘n-bass en zo een energieke en hypnotische sfeer neerzet. Met een live-set van zo’n vijftien minuten, speelt hij als laatste zijn favoriete nummer die 'ooit' nog eens uitkomt, zo verkondigt hij.
Zijn set vormt de perfecte opstap naar de dromerige technopop van Ebbb. Hoewel er slechts twee handjes vol aanwezigen zijn, treedt de band op alsof ze voor een volle festivalweide staan. Dat contrast - die rauwe energie in een lege zaal - geeft de avond een onverwachte intensiteit.
Ebbb’s muziek neemt je mee naar een andere wereld: melancholische teksten, een dikke laag galm over de zang, en synths die je moeiteloos naar een buitenaardse dimensie tillen. Het ene moment word je omringd door stevige drums bij nummers als ‘Answered’, en het volgende zweef je op etherische melodieën bij ‘Himmel’. Een show die eerder thuishoort in het nachtleven van Londen of Tilburg, maar juist in de verlaten setting van de Hall of Fame voelt alsof je getuige was van iets unieks en intiems.
Frontman Will Rowland maakt van het hele podium zijn speeltuin. Hij zingt niet alleen, hij belééft zijn nummers. Op gepaste momenten loopt hij de zaal in en dan weer benut hij elke hoek van het podium. Hij gaat zitten, laat zich op de grond vallen, en weet zelfs op het trapje een dramatische pose te vinden. Het is alsof hij het decor nodig heeft om zijn verhalen visueel te maken. Rowland is een frontman met een gevoel voor drama. Met hun bezwerende sound en een zeer sterke liveshow -ongeacht de setting - lijkt het slechts een kwestie van tijd voordat ze de grotere zalen gaan vullen. Voor nu voelt de show in de Hall of Fame als een best bewaard geheim dat slechts een handjevol gelukkigen mochten meemaken.
Foto gemaakt door Jan Snel tijdens Vierdaagsefeesten voor 3voor12/Gelderland