Keez Groenteman’s Tapedag omarmt de charme van supermarktmuzak

Toen Keez Groenteman (Lola Kite) een paar jaar geleden voor een theatervoorstelling van Pieter Kramer op zoek ging naar muzikale inspiratie, stuitte hij in de krochten van het internet op een bijzondere collectie. Geen Turkse psychedelica of Afrikaanse disco, maar supermarktmuzak uit de Amerikaanse K-Mart. ‘Dat enorme warenhuis maakte om de zoveel tijd een tape met speciale gemaakte muziek. B-hits, instrumentale nummers, daar tussendoor aangename stemmen die de aanbiedingen van de week aanprijzen. Op de een of andere manier heeft iemand dus besloten die tapes te bewaren en jaren later te digitaliseren. Wat ik hoorde fascineerde me mateloos.’

Die fascinatie zit hem in de pretentieloosheid van de muziek, van het feit dat deze muziek eigenlijk helemaal geen bestaansrecht heeft, en ook in het verval van de tapes. ‘Tape is heel kwetsbaar’, legt Groenteman uit. ‘Het klinkt gruizig, oneffen, je hoort dat er rek in de tape zit. Ik vond dat zo mooi dat ik zelf dingen ben gaan maken die er tegenaan schuren. Geen covers, echt eigen producties. Er zitten af en toe wel citaten in, maar ik heb vooral geprobeerd de sfeer te vangen. Die tapes als geheel zijn niet per se interessant, het gaat me om een paar juweeltjes die er tussenuit springen. Ik heb geprobeerd een hele plaat te maken die zo klonk.’

En dus zien en horen we Keez Groenteman ondergedompeld in een woozy bad van jaren negentig cult-muziek. Wegwerpmuziek met een ziel, met liefde en zorg in elkaar gezet. Mooie muziek die zich niet aan je opdringt, maar die toch iets met je doet. ‘Er zit een desolaat, melancholisch gevoel in’, vindt Groenteman zelf. Je zou haast zeggen dat het muziek is die gemaakt is voor de tijd dat de hele wereld stil stond en dat alles voor onze ogen uit elkaar leek te vallen. En dat ie dus nu te laat is met het uitbrengen. Welnee, denkt Groenteman. ‘Ik denk dat iedereen nu al heimwee heeft naar die eerste lockdown. Dat hoor ik veel om me heen. Dus nee, ik denk niet dat ik te laat ben.’

Het idee is dat Tapedag ook een liveset wordt. Groenteman sleutelt momenteel aan een solo uitvoering op het podium. ‘In mijn eentje ja, met keyboards, een bandrecorder… Ik heb het tempo een beetje opgevoerd, zodat het een klein beetje dansbaar wordt. Ik heb nog geen optredens, maar ik hoop deze zomer af toe ergens op een middag voor een lege tent te spelen met deze muziek. Dat lijkt me mooi.’

Vandaag verschijnt de eerste single ‘Plaza Oneindig’, later dit jaar volgt het hele album.