Oliver Aron vindt acceptatie op ijzersterk indiepopnummer

Wow, wat we nu weer ontdekt hebben! Onze laatste muzikale ontdekking is Oliver Aron, een Amsterdamse indiepopzanger die Harry Styles en Perfume Genius verenigt op 'Gypsyland'. De surrealistische, Wes Anderson-esque clip (geregisseerd door Fransje Calf, die al werkte met o.a. Goldband) is minstens net zo mooi als het nummer. Het is niet gek als zijn naam nog geen belletje doet rinkelen, want ‘Gypsyland’ is pas zijn debuutsingle. 

‘Dit is voor mij als een sprong in het diepe,’ vertelt de artiest over het najagen van zijn muzikale droom. Hij komt uit een arm gezin waarin een muziekcarrière niet gezien werd als realistisch of gewenst. Zijn familieleden waren niet bezig met muziek (‘maar een paar hadden een goede stem!’) en hij heeft geen muziekopleiding gedaan. Het besluit om desondanks toch muziek te maken, kwam voort uit een inzinking op zijn 23e en een impulsieve aankoop. ‘Ik stond in de kringloop en zag een keyboard,’ herinnert Oliver zich, ‘ik besloot die gewoon mee te nemen.’ Het hielp hem om zichzelf goed verstaanbaar te maken. Jarenlang worstelde hij met zelfexpressie. Op jonge leeftijd verhuisde hij van Chili naar Nederland en kort na deze ingrijpende verandering verliet zijn moeder plotseling het gezin. ‘Ik bleef achter met mijn vader en halfzussen waarmee ik nooit had gewoond in een land dat ik niet kende, en ik sprak de taal niet,’ vertelt hij, ‘ik kon mezelf gewoon niet verstaanbaar maken.’ Hij voelde zich eenzaam en onbegrepen, en dat gevoel werd versterkt door het feit dat hij een queer jongen was in een religieuze omgeving. De singer-songwriter vond in muziek een middel om zijn complexe gevoelens en gedachten in woorden te brengen, zoals hij op ‘Gypsyland’ op wonderschone manier doet. 

Het centrale thema van ‘Gypsyland’? Acceptatie. Acceptatie van het verleden, van je pijnlijke ervaringen, van jezelf en je gevoelens. Het is een krachtig, hoopvol indiepopnummer waarvoor Oliver zich liet inspireren door onder andere Phoebe Bridgers, MIKA en Coldplay, maar ook door de muziek waarmee hij opgroeide in de kerk. Hoewel hij daar nu weinig mee heeft, erkent hij dat het van invloed is op de waarden die nu terugkeren in zijn muziek. ‘Religie leert te vergeven, en om te houden van,’ vertelt Oliver, ‘dat hoopvolle zit er bij mij ook in.’ Deze single is het eerste voorproefje voor zijn aanstaande debuut-ep DRAMA KING, waarop hoop en acceptatie opnieuw een grote rol zullen spelen. ‘De titel is misschien een beetje heftig, maar het is juist positief bedoeld,’ legt hij uit, ‘het laat zien dat ik van alles heb overwonnen en dat ik me ook voel als een koning, een winnaar.’