Vlaanderen boven in Terneuzen

Afgelopen zaterdag was het death metalavond in De Pit in Terneuzen. Een Belgische death metal avond, om precies te zijn. Fractured Insanity Carrion en Slaughter The Giant laten horen dat Vlaanderen het prima doet in dit underground genre.

De opener van de avond is Slaughter The Giant. Deze Limburgse act wil zich neerzetten als brute band, maar dat lukt maar half. Muzikaal is wat er gebracht wordt helemaal niet verkeerd. Het is behoorlijk technische death metal met een melodisch sausje. De potsierlijke bloedspetters op de gezichten van de bandleden daargelaten heeft de groep maar één manco: de zanger staat alleen in zijn enthousiasme. Alle energie die hij opwekt wordt geabsorbeerd door het gitaartandem en de bassist, die werkelijk geen moeite doen om te laten zien dat ze wat ze spelen ook echt te gek vinden. Jammer is het wel, want er zit echt wel iets in deze band. Op deze manier komt dat er alleen echt niet uit.

Een band die in de juiste flow zit is Carrion. Hun album ‘Time To Suffer’ werd erg goed ontvangen en de heren plukken daar nu de vruchten van. Deze Gentenaren boeren een stukje death metal op waar menige (Nederlandse) band U tegen zegt. Het vijftal mixt iets meer core-invloeden door het basisgeluid heen en kent in de set meer trage, spanningsopbouwende momenten. Het energielevel is hoog en de speelvreugde groot. Afsluiter en 'hoofd-act' is het West-Vlaamse Fractured Insanity. De band is druk bezig met het inblikken van een derde album en heeft daardoor weinig shows gespeeld de laatste maanden. Als voorbereiding op het festivalseizoen wilde het viertal eens wat dingen testen op en voor het podium en kwam zo uit in Terneuzen. In de set zijn vier kakelverse nummers verwerkt. Allen hebben ze  een vertrouwd geluid - en toch vernieuwend en fris. Fractured moet het vooral hebben van intensieve technische death metal, die zonder compromissen en met veel gevoel gebracht wordt. Er gebeurt veel in de nummers en het gaspedaal wordt maar mondjesmaat losgelaten. Gelukkig maar, want de band gedijt het beste bij verwoestende blastbeatstukken op topsnelheid. Dat de afsluiter het titelnummer van hun huidige cd is, is fijn, want ‘Man Made Hell’ is een dijk van song. Een klassieker in de dop. Deze vier muzikanten willen een stap maken met het nieuwe album en deze vernieuwde set. De nummers zijn verzorgd en de show is gelikt, maar zeker niet te. Hoe groot de stap vooruit wordt valt dus nog te bezien maar de voortekenen zijn goed.