Er zijn in de muziekgeschiedenis al vele legendarische albums uitgekomen. Bestsellers, doorbreekalbums, stijlvernieuwers, cult platen, trendsetters en artiesten die gewoon op het juiste moment op de juiste plaats waren met hun muziek. Albums die, om welke reden dan ook, invloedrijk zijn. 3voor12 Zeeland vraagt zich af welke tien Zeeuwse albums het meeste invloed hebben gehad op de (provinciale) muziekgeschiedenis. Geen top tien, maar tien albums met allemaal een eigen verhaal. We beginnen met een metalklassieker: ‘Soul Survivor’ van death metaltrots Gorefest.

Puristen, verstokte fans en beroepszeikerds zullen zich direct afvragen waarom we deze plaat kiezen en niet debuutalbum ‘Mindloss’ of opvolger ‘False’. Het gaat er hier vooral om dat deze vierde van Gorefest nogal wat stof doet opwaaien in de toen behoorlijk conservatieve metalscene. Het is een love it or hate it album van een band die op dat moment verder durft te gaan dan anderen. Wat heden ten dage ‘Death & Roll’ wordt genoemd heeft met deze plaat zijn voedingsbodem.

Op de schijf uit 1996 laat het viertal de pure death metalteugels namelijk voor het grootste deel vieren. De sound die met de eerdere platen het kwartet wereldwijd succes brengt, wordt ingeruild voor een meer klassieke rock sound. Met grunts, dat natuurlijk wel. Maar ook met een orgel (ingespeeld door Rene Merkenbach die ook live meespeelt) iets dat grensverleggend is in die tijd. Gitarist Frank Harthoorn heeft er op zijn Facebookpagina een post aan gewijd waarin hij er het volgende over zegt: “Ondanks - of wellicht dankzij - alle zeer ver uiteenlopende meningen over het album, heeft ‘Soul Survivor’ toch een bepaald nichepubliek gevonden Het is niet dat dit soort dwarsigheid destijds erg werd gewaardeerd in de metalscene.”

Het was vooral die andere gitarist, Boudewijn Bonebakker, die met zijn voorliefde voor seventies hardrock, zijn band die hoek in dirigeerde. Op ‘Erase’ is dit al voorzichtig te horen en op deze langspeler krijgt hij alle ruimte. ‘Thin Lizzy met grunts’ schrijft de pers uit die tijd.

Dat het te hard voor hardrockers is en te soft voor verstokte death metalliefhebbers, is een vaak gehoord oordeel. Metal magazine Aardschok maakt het album cd van de maand in het meinummer van 1996. Negentig punten krijgen de Goesenaren van recensent Robert Haagsma. “Ondanks een citaat hier en een invloed daar, is Gorefest vooral zichzelf gebleven en heeft een album afgeleverd dat dankzij Attie Bauw (mix) en Oscar Holleman (productie) klinkt als een beest. Hoe de door Gorefest gemaakte stap zal uitpakken, ligt in de handen van het publiek”, zo schrijft hij. 

De mening van dat publiek is tot op de dag van vandaag nog verdeeld. De band doet in 1996 voor de promotie een tour door Nederland samen met Frozen Sun en Transpunk. Het verhaal gaat dat een thuisshow in ’T Beest bijna is afgebroken omdat de ‘fans’ van het eerste uur maar blijven roepen om het oude werk. En dat zijn nou juist de nummers die ze die avond niet (!) spelen. De groep old school aanhangers kan helemaal niets met de vernieuwing en laat dat, tot chagrijn van de muzikanten zelf, duidelijk merken. Ook in een interview met Aardschok (mei 1996) maakt frontman Jan-Chris de Koeijer van zijn hart geen moordkuil als het aankomt op de conservatieve metalfan, die Gorefest gaandeweg oppikt in het tape traders circuit in de beginjaren. “Ik dacht dat het heel ‘open minded’ was. Het tegendeel was echter het geval. Die scene is zo bekrompen als de tering. In de loop van de rit raak je natuurlijk fans kwijt. Al vermoed ik dat de verstokte underground fans ons al langer geleden verlaten hebben.”

Fans beschuldigde de muzikanten er van dat ze alleen commercieel succes nastreefden.

Gorefest wil duidelijk vanaf album nummer vier meer zijn dan slechts een death metalband. Harthoorn op schrijft op Facebook: “We stopten sowieso altijd al veel knikjes, referenties, odes en citaten uit de meest uiteenlopende muziek in onze nummers, maar op ‘Soul Survivor’ bereikte dat wel een voorlopig hoogtepunt. Behalve Jan-Chris luisterden we allemaal naar Lizzy, Purple, Queen, Mountain en een hele waslijst andere namen. Wat je op ‘Soul Survivor’ hoort is een band die, met het geluid dat we hadden, probeert uit te vinden wat die ouwe rotten nou deden om zulke toffe nummers te maken zoals ze deden in de zeventiger jaren.”

Bij het uitkomen van ‘Soul Survivor’ splijt de metalscene, maar geeft het ook een voorbeeld van een band die durft zijn nek uit te steken. De groep hoopt natuurlijk dat het album een succes is, maar fans beschuldigen de muzikanten ervan dat ze alleen commercieel succes nastreven. De muzikanten volgen echter slechts hun hart...

Boudewijn Bonebakker vertelt in 1996 aan Aardschok: “Juist het contrast (tussen seventies  rock en death metal) maakt de muziek speciaal.  Met een typische hard rockzanger zou Gorefest veel minder speciaal zijn. Nu ontmoeten twee werelden elkaar en dat is het bijzondere. Wie dat niet ziet zitten moet de plaat niet kopen; of zelf met iets beters op de proppen komen.”

Gorefest wil zich afkeren van de deathmetal eenheidsworst op dat moment en kiest in die tijd een eigen pad, wars van wat dan ook. ‘Soul Survior’ haalt het dat jaar tot nummer 62 in de album top 100, een teken dat veel (nieuwe) fans de band wél begrijpen en de sound waarderen. 

‘Soul Survivor’ is de laatste plaat dat uitkomt bij Nuclear Blast, een metal label pur sang. Het label adverteert met een lap bloederig vlees voor ‘Soul Survivor’, maar rijmt niet met de inhoud van met jaren zeventig doordrenkte rock. Een nieuw platencontract wordt niet opgesteld door Nuclear Blast en de Zeeuwen verkassen naar het Duitse SPV label waarop in 1998 ‘Chapter 13’ wordt uitgebracht. Hierop verwijdert de band zichzelf nog verder van de death metal roots en laat Jan-Chris ook de grunts verder los. Mede door alle commotie heeft ‘Soul Survivor’ na vierentwintig jaar zijn plek in de muziekhistorie wel verdiend. Het opgewaaide stof is allang neergedaald, zou je denken. Toch zijn er online nog verschillende forums te vinden waar de strijd tussen lovers en haters blijft door gaan. Alleen daarom al is deze plaat meer invloedrijk dan je in eerste instantie denkt.