De rode loper ligt uit bij Theater De Maagd in Bergen op Zoom en op verschillende monumentale plekken worden nog bordjes in de grond geprikt, banners opgehangen en instructies gegeven. Zo meteen barst de tiende editie van PopMonument los.

Aan De Toegift de eer om in Theater De Maagd PopMonument te openen. De band van Maxim Ventulé uit Vlissingen brengt verhalende liedjes die nostalgie ademen. Natuurlijk komt ‘Liefde is lang’ langs, dit nieuwe nummer over de zoektocht naar liefde kwam afgelopen vrijdag uit. Op 7 februari 2025 zal het tweede album van De Toegift uitkomen- nog even geduld dus. De zee, het eilandgevoel, herinneringen: de band weet goed spanning op te bouwen naar een sprookjesachtige of soms zelfs dreigende sfeer, zoals bij ‘Alles is gemaakt,’ waarbij zanger Maxim, in lange rok , de theaterstoelen induikt. De jazzy elementen en de toevoegingen van dwarsfluit en viool zorgen voor prachtige details. Ook het liedje waar het allemaal mee begon: ‘Nollestrand’ wordt gespeeld. “Dit doet me denken aan de tijd dat ik nog een kind was.” Prachtig is ook ‘Licht als stof,’ over de betrekkelijkheid van het leven, met een jazzy intermezzo.

Ondertussen spelen garagerockers Cloudsurfers in het Provoosthuis, gevolgd door Library Card en Bongloard- de band van Bergenaar Jannes van Kaam: hij vult zijn eigen podium dit jaar als curator. Verder is artist in residence Amatorski te horen in het Vestzaktheater en zijn er bijzondere ervaringen in de Gevangenpoort en een wandeling met koptelefoon met het thema ‘De moord in de Lievevrouwestraat.’

Vanaf de kleine binnenplaats van De Markiezenhof horen we dan de klanken van Nusantara Beat: Nederlands-Indonesische muzikanten uit onder andere Altin Gün, Jungle By Night, EUT en POM die een paar jaar geleden besloten hun roots te verkennen. Dat resulteert in een wonderlijk meeslepende combinatie van traditionele Soendanese folkliedjes met een eigen draai van psychedelische rock. Zangeres Megan de Klerk (EUT) trekt al bij een van de eerste nummers haar knellende schoenen uit- die hinderen haar expressie. Er is veel herhaling in de liedjes en soms klinken ze Balkanachtig, zoals ‘Kota Bandung’ of krijgt het gitaarwerk countryrandjes, zoals in ‘Mang Becak.’

In Gebouw-T is het ondertussen tijd voor andere koek en een geheel andere doelgroep: Prins S. en de Geit brengt het enthousiaste publiek tot grote hoogten. Het wordt één grote geitenfamilie met soms melige teksten, maar altijd met een boodschap. Als de wereld vergaat, gaan we ‘Disco zwemmen’ - We dansen met z'n allen als we kopje onder gaan. Het wordt een duister partijtje met veel energie en beweging: “Hoefjes de lucht in en springen maar.” Met ‘Warmer (Kouder)’ wordt het ouderwets hakken en dat geeft verbroedering en troost.

De kleine binnenplaats van Het Markiezenhof is ondertussen in gereedheid gebracht voor Isolde Lasoen en band. “Wij zijn J. Bernardt,” grapt ze- Jinte Deprez van J. Bernardt was ziek en moest afzeggen. Gelukkig is Isolde Lasoen, drummer in DAAN en Absynthe Minded, een waardige vervanger. Ze opent met ‘Oh Dear’- filmachtige muziek. Drummen en zingen is een lastige combinatie, vandaar dat het drumstel op een ‘podium-op-het-podium’ pal vooraan staat. Een heel breed en interessant repertoire, nu eens dromerige Franstalige liedjes, dan weer jazzy instrumentaal. Maar altijd met nadruk op drums, aangevuld met vibrafoon. ‘Capricorn Avenue’ vertelt ons een verhaal, met synths, drums, violen en gitaar. En dan wordt het tijd voor ‘the jazz sticks’ voor het drumwerk in het lieflijke ‘Bed and Breakfast,’ waarna een fantastisch duet voor drums en vibrafoon volgt in de stijl van Buddy Rich en Lionel Hampton. Een apocalyptische cover van ‘The Four Horsemen’ van Aphrodites Child bouwt op tot grote ontlading, waarbij Lasoen de microfoon weghaalt om los te gaan met drummen.

Bij de Rotterdamse band Elephant in Theater de Maagd wordt het opschuiven: de zaal is vol. Hun melodieuze songs met begeleiding van gitaar en drums worden gewaardeerd door het publiek. “Mooi, dit!” Veel tweestemmige en driestemmige samenzang, in de geest van Fleetwood Mac. Een nieuw nummer vanavond: ‘Trust Me’- nog niet uit- met gitaarsolo. Maar niet alles blijft even zoet, Elephant laat horen ook compleet de ontwrichtende kant op te kunnen gaan.

Met een luie koprol opent Willem Smit van Personal Trainer de show in Gebouw T. Het begint slaperig én intens met ‘Upper Ferntree Gully’ van hun nieuwe album ‘Still Willing.’ Het wordt een heerlijk feest, met onvoorspelbaar verloop: van Beatlesachtige melodieuze zang tot heftig gitaarwerk en alles daar tussenin. “Wie bij Elephant was gaat links staan en wie bij  Bongloard was rechts,” scheidt Smit het publiek. “En waarom is hier dan nog een open plek in de vorm van Italië?” Ook die open plek verdwijnt uiteindelijk want het publiek vormt een mini moshpit en uiteindelijk gooit Smit zijn sneakers het publiek in. Met ‘Texas in the Kitchen’ sluiten we energiek af en daarna draait Verdampt nog op de afterparty.