De geluidsman van Whispering Sons tapet zijn toch al doorleefde hoofdtelefoon nog eens extra in, zodat het ding goed op z’n oren blijft zitten. Hij heeft er tijd voor want de band op het podium klinkt als een klok. Zijn werk zit er op zo lijkt het. De band is scherp en zuiver. Niet de meest meezingbare act van de dag, maar wel erg goed. Dat de Vlamingen veel respons krijgen uit de zaal heeft er voornamelijk mee te maken dat veel landgenoten voor het podium staan. De Belgen hebben WeitjeRock ontdekt en gezien de line-up van dit jaar is dat niet heel raar. Het maakt dat een muzikaal moeilijkere StuBru-band als deze, het applaus krijgt dat het verdient. Zo ‘Vlaams’ als Whispering Sons is, zo ‘Hollands’ is Merol. Natuurlijk allang in de armen gesloten over alle grenzen heen. Haar frisse popliedjes landen goed op de weide. Zeker als de zangeres besluit ook gewoon zelf op het gras te gaan staan, tussen haar fans. ‘Hou je bek en bef me’, ‘lekker met de meiden’, het galmt veel later op de avond nog na bij vooral de jongere bezoekers. Admiral Freebee is geen onbekende op het Zeeuws-Vlaamse festival. Maar hoe goed de band ook is, het vuurtje wordt pas echt ontstoken bij het nog altijd ongelofelijk mooie ‘Rags ’n Run’ en de uptempo single ‘Einstein Brain’. Toch is het altijd een feest om naar het alter-ego van zanger Tom Van Laere te luisteren. Als rustpunt in de storm.
Het jaarlijks festijn dat WeitjeRock heet is aan z’n tiende editie toegekomen. Deze keer al ruim voor aanvang uitverkocht. Op zaterdag dan toch. De dance-vrijdag is gezellig druk en zet de toon voor twee dagen muzikale diversiteit in de polder bij IJzendijke. Hoofdacts die hun status waarmaken en aanstormend talent dat verrast. Het weer zit mee. Alle ingrediënten zijn weer aanwezig voor een prachtig feest.
De zaterdag van WeitjeRock is uitverkocht. Een prachtige mijlpaal voor een sympathiek festival dat elk jaar een beetje beter wil. Het maakt dat het vroeg druk is op het weitje. Gelukkig wordt het nooit overvol en lossen de wachtrijen die her en der ontstaan snel op. Wat ook erg fijn is, is dat er voldoende tijd zit tussen de acts op de twee podia. Even geen muziek is op een dag als deze ook fijn. Het geroezemoes van het publiek. Bijpraten met vrienden van vroeger die haast vage bekenden zijn geworden. Veel Zeeuws-Vlamingen die nu elders zijn neergestreken maken er op dit festival een mooie traditie van. Ze zien vroeg in de middag Grote Geelstaart het feest in gang trekken met een fijn mix van garagerock en punk. Ook Seewolf overtuigt als opener op het hoofdpodium. Droom Dit volgt met een heerlijke set poeziepop. Waarbij het opvalt dat de band live veel feller is dan op plaat. De mix van Nederlandstalige teksten en elektro-pop is behoorlijk uniek en vandaag enig in zijn soort. Weitje, rock. Dat hoef je Marathon niet uit te leggen. De Noord-Hollanders nemen het letterlijk. Met veel energie strooien ze hun mix garagerock en punky vibes uit over het veld. Gitaargeweld van hoge klasse. Niet ieders kopje thee maar wel overtuigend en dik in orde.
Niemand minder dan Raymond van het Groenewoud zorgt voor het eerste hoogtepunt van de dag. Een bomvolle tent ziet de ras muzikant excelleren. Zijn ‘Je Veux de l’Amour’ en ‘Meisjes’ worden massaal meegezongen. De man is oprecht verrast door zoveel bijval en zet van schrik ‘Zjoske Schone Meid’ verkeerd in. Met een kwinkslag en een knipoog herstelt hij zich. Om even later met zijn ‘Liefde Voor Muziek’ van de tent een poptempel te maken. Van Het Groenewoud als voorganger het publiek zijn gospelkoor. Grensoverschrijdend, generatie verbindend. Zeg maar dat Van Het Groenewoud het gezegd heeft. De andere grote namen verzaken ook niet. Triggerfinger laat zien en horen hoe je een tent in extase brengt. Sinds vorig jaar zonder Monsieur Paul. Maar qua intensiteit en inzet niets veranderd. Rocken, schuren, zweten en zwaaien. Iedereen jut elkaar op. Band en publiek gaan hier hand in hand. Machtig mooi. Als de kinders zijn gaan slapen is het ook tijd voor de Silent Disco waar de dance liefhebber zeker tot zijn en haar recht komt. Wie voor het podium blijft staan ziet dEUS.
Met dEUS geeft Weitjerock zichzelf een verjaarscadeau. De band komt, ziet en overwint in IJzendijke. De gedroomde hoofd-act van de organisatie wervelt. Muzikaal is hier geen speld tussen te krijgen. Een best-off set in een heerlijke ambiance. Een perfecte eindmix, de avond die valt. Als je zo je tiende verjaardag mag vieren dan doe je heel veel dingen gewoon goed. Maar: dEUS is geen feestband, Het is juist meer ingetogen. Sommige bezoekers zien hun festival als een nachtkaars uitgaan. Want wie de groep niet kent en hoopt op een dik feestje voor het podium, die is gewoon te vroeg. Dat feestje komt er wel, maar dan in de tent. De funky beats van Primaat slaan aan. Nog een keer met z’n allen dansen. Dat is wat de band wil en dat is wat lukt. Opzwepende beats, raps en blazers zorgen voor fijn energiek uurtje. Wie al een beetje ingedommeld was is direct weer wakker. Wat een heerlijke live band. Op weg terug naar huis klinken de trompetten nog na en dromen we al weer van de elfde editie van deze trots van IJzendijke.