Alsof het afgesproken werk is vormt het publiek een soort halve maan voor het podium. Wie bepaalt dat de lege halve cirkel die overblijft niet betreden mag worden? Bij Mouflon is er toch reden genoeg om ook de haren eens te laten wapperen. Het is al vroeg druk bij de openingsband, maar act en publiek moeten duidelijk nog wat wennen aan de nieuwe locatie en aan elkaar. Het toverwoord vanavond is old school. Want niet alleen de opener uit Arnhem tapt uit het vaatje der oude school death metal. Ook de andere acts zijn wars van meer nieuwerwetse varianten. Mouflon doet stoïcijns zijn ding en doet dat goed. Frontman Robin John is een man van weinig woorden. Hij spuugt z’n gal liever tijdens de nummers van zijn band. Hun laatste album ‘Pure Filth’ is leidend in het half uurtje dat toebedeeld is. De kop is er af. Graag meer van dit.
Kleine festivals worden langzaam groot. Zo ook Kashfest. Hét underground metalfeest van Zeeland viert z’n dertiende verjaardag en laat dat niet zomaar voorbij gaan. Maar dertien jaar betekent ook pubertijd. En zoals het een echte puber vergaat heeft ook deze last van groeistuipen en de nodige branie. Maar blaakt het van ambitie. Het knusse zaaltje in Oostburg is daarom ingeruild voor De Pit in Terneuzen. Met een grotere naam als headliner en meer publiek tot gevolg. De sfeer is als vanouds. Wie van death metal houdt is hier.
Hoe old school wil je het hebben als Burial ten tonele verschijnt. De oudste metal band van Zeeland doet helemaal niet aan vernieuwing. Iedereen vanavond wil dit zien. Vrije denkers, de meer conservatieve metalhead en alles wat er tussen zit. Eindelijk eens iets wat niet verandert. Geen nieuwe verpakking, betere ingrediënten of suikervrij. Burial zit muzikaal vol vet, is vol van smaak en keihard de lekkerste. Sinds 1991 een vast recept dat de tand des tijds moeiteloos doorstaat. Behalve dat de bandleden ouder, wijzer en koppiger worden. Het eerste en enige album van de band, ‘Relinquished Souls’ uit 1993, is nog altijd urgent en wordt door de meeste fans woord voor woord meegezongen of ge-airguitard. De band treedt maar weinig op, maar dat is er niet aan af te zien of te horen. Van ‘The Second Coming’ Tot ‘Pitful God’ is het genieten. Je hebt van die acts die nooit ouder worden. Dit is er één van. Tot groot genoegen van velen.
Graceless
Burial
Pestilence
Graceless tapt hierna uit een iets anders vaatje. Met dichtgesmeerde brute songs en veel energie beukt de machine vijftig minuten lang door. Het mag best gezegd worden: “Dit is een sexy bandje.” Niet alleen muzikaal. Ook op het podium doen de muzikanten er alles aan om de show te stelen. En dat lukt. De halve maan voor het podium is verdwenen in een dikke moshpit. De band uit Leiden is een graag geziene gast op metal shows en vanavond laten ze zien waarom. Vanaf de eerste noot van ‘Giants’ tot de laatste van ‘Warpath’ grijpt de band je bij de strot, om niet meer los te laten. .
Als iets na elf uur Pestilence aan hun set begint, is het publiek niet meer te houden. Vanaf de eerste noot is het raak. Alles moet kapot en het glaswerk is hier als eerste de dupe van. Hier staat een stukje Nederlandsche death metal geschiedenis op het podium waar je u tegen zegt. Anno 1986 en nog altijd bij de top horen. Het is een prestatie. Patrick Mameli en zijn mannen verzaken nooit. Ook vanavond niet. Met een dikke, super strakke set als gevolg. Podium-technisch misschien wat statisch, maar een kniesoor die daar om geeft. Met deze band wordt niet gespot. Probeer je dat wel, dan krijg van organisator Martijn van den Beukel persoonlijk een draai om je oren. Een harde moshpit is prima, maar met je dronken hersens stagediven wordt niet echt geapprecieerd. Het doet niet af aan de sfeer. Die is en blijft underground en relaxed. Gezien de volle zaal met blije mensen is de rek er bij Kashfest nog lang niet uit. Zoveel volk had in Oostburg niet gepast. Inclusief kleine metalmarkt en merchkramen. Underground metal leeft in Zeeuws-Vlaanderen. En dat is mede te danken aan Van den Beukel en zijn helpers, De Pit en het trouwe publiek. Volgend jaar blaast dit feest veertien kaarsjes uit. De eerste band is al geboekt: Kläton. Tot dan.