“Mama, mama een springkasteel!” Het Vlaamse meisje achterop de fiets port haar moeder in de rug. Die kijkt om en ziet dat haar reisgezel op de andere fiets al gestopt is om te kijken waar ze nu toch beland zijn. De knusse markt van Retranchement is omgebouwd tot festivalterrein en dat trekt bekijks. Het geheel is gratis toegankelijk. Waarmee het Zomer Festival voor sommige toeristen een onverwacht uitje is. De fietsen gaan aan de kant. De kinderen op het springkussen en de ouders kopen een biertje en genieten van de muziek. Ook dit jaar twee dagen. Met tien acts in verschillende genres. Truzement bruist en geniet. Van doomband Mould tot de gospel/folk van Broeder Dieleman.

Dat het weer meezit is het understatement van het weekend. Waar andere dorpsfeesten en festivals deze zomer zijn weggewaaid of verregend, is er in het grensdorp geen vuiltje aan de lucht. De zon zet zelfs extra aan als de doommachine Mould het feest in gang trekt op zaterdagmiddag. De band uit omgeving Terneuzen wil vlieguren maken en knalt hun sferische doom, sludge over de weide. Vanaf de eerste noot, gesteund door trouwe fans, ziet het vijftal dat de weide langzaam volloopt tijdens hun set. Een goede zaak. Met een compliment voor invaldrummer Niels Matthijs die de zieke Rob Dekker last minute vervangt. Laat die debuutplaat maar komen! Het Zomer Festival kent een grote schare vaste bezoekers en een groot deel daarvan ziet Charades ook de pannen van het dak spelen. “Als je zo kan bassen, kan je wel bij U2”, is een gehoord compliment aan het adres van bassist Frank Mastenbroek. Het trio krijgt ook de eerste dansers met zich mee en rapen hier vandaag ook zeker een aantal nieuwe fans op. 

Het mooie aan dit festival is dat alles zo gemoedelijk is en elke band de aandacht krijgt die het verdient. Waarbij de organisatie kiest om vooral aanstormend talent een podium te bieden. Tussen de acts door wordt er door het publiek bijgepraat aan een van de statafels. En met een cocktail in de hand is het prima toeven op de Markt. De sfeer is relaxed en goed. Bij zowel de organisatie, als het publiek en artiesten. Muziekstad Gent is hemelsbreed vlakbij en is deze editie met twee bands vertegenwoordigd. Op zaterdag door de indierockers van  Lightspeed, die direct ook hun eerste buitenlandse gig te pakken heeft. Goed, het is maar driehonderd meter over de grens, maar buitenland is buitenland. De band is al opgepikt door Studio Brussel en laat op de kiosk horen waarom; met veel energie wordt een korte maar lekker heftige set neergezet. Middelpunt is zanger Rick Bontinck die iedereen meetrekt in z’n enthousiasme. Hier gaan we nog meer van horen. Die andere Gentenaren luisteren naar de naam Bat Eyes en doen op de zondag hun ding. Een heerlijk eerbetoon aan de jaren negentig rock van The Pixies, The Lemonheads, Whale en al die andere. Zwevende indierock met gitarist Birger Ameys als energieke motor. Truzement kan het bekoren. En ondanks dat het meeste publiek zit, is iedereen enthousiast en gaan de handen op elkaar voor zoveel moois.  .

Nog meer moois brengt Rosann op zaterdag. De in Sluis geboren zangeres speelt een thuiswedstrijd en dat is te merken. Hier zijn mensen voor gekomen. Rosann is hot deze zomer. En vandaag wordt ze letterlijk en figuurlijk in het zonnetje gezet. De breekbare singer-songwriter nummers zijn een heerlijk rustpunt tussen al het gitaargeweld. Haar band tilt de nummers naar een nóg hoger niveau. Kippenvel bij haar versie van Radiohead’s ‘Creep’. Tranen van geluk bij afsluiter ‘Avondzon’.  Precies op het moment dat de zon langzaam achter de bomen zakt speelt Rosann haar mooiste nummer. Veel romantischer wordt het niet meer vandaag. Wie na haar optreden nog denkt een pizza te kunnen scoren, komt bedrogen uit. Uitverkocht. Een luxe probleem. De medewerker van de frietkraam verdient een standbeeld. Hij voedt in z’n eentje de hongerige monden die geen wafel of ijs blieven.

Rosann’s gitarist Niels Geense mag onder zijn eigen alter ego Critter de zondag openen en hoeft dat niet te doen voor een leeg veld. Want ook op dag twee staan de fietsen al weer vroeg rijen dik geparkeerd tegen het oude dorpshuis aan de andere kant van de straat. De relaxte singer-songwriter liedjes vallen goed in de smaak. De eerste biertjes ook. Al moeten de meeste bezoekers nog wel even bijkomen. Misschien omdat bij het feest dat Hollandse Kost bouwt op zaterdagavond ook wat gedronken is. Deze elfkoppige coverband toverde de weide om in een grote polonaise met hun repertoire van Hazes tot De Dijk en sluit de zaterdag in stijl af.

De overeenkomst tussen Knokke-Heist en Den Haag is eigenlijk alleen dat de steden aan zee liggen. De beide kustplaatsen hebben wel hun leukste band naar Retranchement gestuurd. Want zowel het Haagse Ivyvox als het Knokse Robért verrassen en imponeren. De eerstgenoemde met dansbare powerpop en melodieuze punk. De drie dames en een heer uit de hofstad brengen eigen singles ‘Neon Lights’, ‘Trouble’ en ‘Sugar Rush’ met veel enthousiasme en dat slaat over op de volle weide. Wie de cover ‘Sugar We’re Going Down’ van Fall Out Boy woord voor woord mee kan zingen, weet ook wanneer dit een hit was (2005!) Nog even meeblèren met ‘Bro Hymn’ en zie daar: Zeeland sluit de band in het hart. Ook over Robért gaat nog nagepraat worden. Keurig in pak knallen deze vier Vlamingen hun gezellige garagerock het dorp in, op de vroege zondagmiddag. Er mag gedanst worden, en dat gebeurt dan ook. De relatie met het 'Monaco van België' is hier soms wat moeizaam, dus wat is het dan fijn dat muziek verbindt, zonder lagen, klasse of wat voor zuilen dan ook. Dansen, headbangen, swingen. Iedereen is gelijk. Hulde!

Broeder Dieleman brengt de vrijdag voor het Zomer Festival zijn nieuwe album ‘Oh Mijn Ziel’ uit en geeft het festival daarmee de primeur van een aantal nieuwe liedjes. De officiële releaseparty volgt op het Zeeland Nazomer Festival, maar deze onofficiële versie valt ook erg in de smaak. Hoe kan het ook anders, veel van zijn nummers gaan over (West) Zeeuws-Vlaanderen zoals de nieuwe song ‘Kezand Sturmland!’ bijvoorbeeld. Hij staat er in en op. Of  ‘Toe Leo’. Over Leo Bootsgezel, toenmalig jachtopziener van Het Zwin. Dichterbij komt het niet. Samen met zangeres/accordeonist Baby Dee, gitarist Peter Slager en zangeres Tamara Overkleeft zorgt Dieleman voor een uur kippenvel. Het publiek hangt haast letterlijk aan zijn lippen. Voor de nieuwe liedjes als single ‘Ochtendvier’ en het gedragen 'Onaf Pad II' . Maar ook oudjes als ‘Gloria’ en ‘De Liefde Is De Eerste Wet’ (over Jan de Prentenknipper die vaak in Truzement te vinden was). Dieleman is niet voor iedereen. Dus ook bij de bar blijft het druk. Wie er speciaal voor gekomen is, of gewoon nieuwsgierig naar Dielemans werk, kruipt knus rond de muziektent waar spontaan een klein theater ontstaat. Het kan op het Zomer Festival. Een knus, gezellig en toegankelijk feest. Avontuurlijk maar herkenbaar. En vooral: voor iedereen. Volgend jaar een nieuwe afspraak op 17 en 18 augustus, op het grasveld van de Markt in Retranchement. Tot dan!