Wie de Leutfabriek binnen loopt moet oppassen om niet ondersteboven te worden gelopen door groepjes kinderen. Ze zitten elkaar enthousiast achterna met hun net verkregen, hoe heet zo’n ding… Glowstick? Een buis met gekleurde lampjes waarmee je ook prima tikkertje kan doen, zo blijkt. De gratis entree heeft veel ouders doen besluiten om hun kroost hier te laten razen met de vele attracties die er zijn. Buiten is er een crossbaan en een klimmuur en binnen kan je naar de film, is er virtual reality, zijn er springkussens en een silent disco. Dit laatste is voor iedereen natuurlijk, maar gezien de meeste hoofdjes op de dansvloer net anderhalve meter boven het maaiveld uitsteken, heeft de dj duidelijk zijn set aangepast. Voor het adult entertainment is Bloedhond ingevlogen met een opvoedkundig interactief schouwspel, zoals het trio het zelf noemt. “Zijn hier mensen met kinderen? Ik haat jullie allemaal!” Zanger David kan niets zeggen zonder cynisch te zijn en krijgt er mee de lachers op z’n hand. De snelle betonpunk van het trio is verder prima in orde en de Zeeuws-Vlamingen groeien per keer dat ze op het podium staan.
Het Factory Festival in Sas van Gent bestaat vijf jaar en ook deze editie zijn kosten nog moeite gespaard om bezoekers een leuke dag te bezorgen middels optredens, film, kunst en cultuur. Voor de jongere generatie Sassenaars is er voldoende vertier. Wie snel overprikkeld is moet hier niet zijn, want je komt ogen en oren tekort.
Zoals eerder genoemd, is in de voormalige sporthal in elk hoekje wel iets te doen. Bij binnenkomst vind je aan de rechterkant ‘Take It Easy’; een smurfblauw geverfde zaal waar de singer-songwriters mogen excelleren. Muisstil wordt het er nooit, maar het merendeel van het publiek komt hier wel om even te zitten en te luisteren naar bijvoorbeeld de Vlaamse Lore, die vroeg in de middag indruk maakt met haar zuivere stem. Ook Rosann uit Sluis is goed op dreef met haar mooie dromerige liedjes. Dyl’n heeft wat technisch malheur, maar vanaf het moment dat het euvel is opgelost, klinkt hij als een one-manband. Hij maakt goed gebruik van een loopstation en wordt daar steeds beter in.
De grote zaal - ‘Usual Stuff’ genaamd - is knus aangekleed, maar blijkt voor het doel van vandaag wel erg groot. Wanneer de kinderen naar bed zijn trekt het publiek iets meer richting het podium om een dansje te doen. Er blijft echter genoeg ruimte over voor meer. De tweeduizend bezoekers zijn er niet allemaal tegelijk en uitgesmeerd over heel het gebouw, waardoor de grootste zaal er bij tijd en wijle wat verloren bijstaat. Wel is het hier muzikaal variatie troef; Clear Clamour krijgt de handen op elkaar met hun saxofoon-rock en de Iers-georiënteerde punkrock van Drunken Dolly is erg energiek en strak. Jammer dat die energiebubbel direct voor het podium kapot valt.
Wanneer je na de bij de ingang rechts de trap neemt, om vervolgens weer een aantal treden af te dalen, kom in ‘The Pub’ terecht. Dit is het domein van de bierliefhebber die meer wil dan een simpel pilsje. De muziek lijkt hier wat ondergeschikt, maar dat kan ook een momentopname zijn als we bij de set van Bierkaai Brass de kroeg binnenkomen. Zes toeters en een drummer zorgen voor een fijn achtergrondmuziekje. Later krijgen Big Willem en Smaakstof meer respons met hun repertoire vol bekende covers. Het systeem om een muntje statiegeld te vragen voor een echt (hard plastic) glas werkt goed. Deze bieren drink je namelijk niet uit een gewoon wegwerpbekertje.
Terwijl buiten op het Food Court de rijen langer worden voor frietjes en anders lekkers, is het een leuk moment om bij ‘Whats In The Box’ te kijken. Het is een wisselende tentoonstelling van verschillende kunstenaars. Elke negentig minuten hangt er iets anders, dus je kunt hier blijven terugkomen. De filmzaal laten we letterlijk links liggen, want een afslag verder is er de ‘Pretty Redicilous’. Door de zwaar ijzeren aankleding zou je hier heavy metal verwachten, maar de meest lage gitaarlijnen komen vandaag van Astodan. Die wel een heerlijke set post-rock weggeven. De nieuwe nummers met zang, de oudere tracks zonder… En in beide gevallen staat het als een huis. Verder zijn de bands meer punk-georiënteerd, wat best prettig is. Deze zaal is precies groot genoeg en daardoor is de publieke interactie met bijvoorbeeld Altitute en I Against I veel groter dan elders in het gebouw.
De organisatie en vrijwilligers hebben vandaag een megaklus geklaard, want een dergelijk evenement neerzetten is geen kattenpis. Het is echt een uniek feest voor iedereen en een tweede lustrum van het Factory Festival meemaken zien wij wel zitten.