Wat is black metal toch een interessant genre. En hoeveel stijlen zijn er wel niet van! Op dat punt is de grote black metalkerk toch wel erg uiteengevallen. Want wie van het genre houdt kan kiezen uit vele vormen; symphonisch, grote festival headliners, de (true) Noorse-variant, met Vikingen, zonder Viking… Enfin, subgenres in overvloed. Vanavond is het vooral de minimalistische variant die de arm- en nekharen doet rijzen, want het is ijselijk koud, huiveringwekkend, duister en met vlagen behoorlijk evil.
Donkere tijden vragen om donkere muziek. Een betere timing om een avond black te organiseren is er haast niet met de huidige stand van zaken aan de randen van Europa. Muziek die de machteloosheid en frustratie het beste kan omschrijven. Misantropie en allerhande negatieve gedachten komen samen in een brok frustratie. In combinatie met het aanroepen van duistere machten wordt dit zaterdag gekanaliseerd en omgezet in de meest pure variant die het genre black metal kent. Doodswens, Helleruin en Ibex Angel Order krijgen in podium ‘t Beest de ruimte om deze extreme metalvariant te ventileren en om te zetten in een ziedende avond metalkunst.
Less is more is het credo bij Doodswens. De band uit Eindhoven is aan een nieuw hoofdstuk begonnen in hun bestaansgeschiedenis. Het speelt in Goes de eerste show in de nieuwe bezetting. Van zangeres/gitariste Fraukje van Burg is een avond eerder in Tilburg afscheid genomen en ze wordt vervangen door twee vrij anonieme heren. Want als er al emotie getoond wordt dan is het wel door drumster en enig overgebleven origineel lid Inge van der Zon. Ze ramt de rauwe metal de zaal in, al was het ook haar laatste show. Er komt duidelijk veel frustratie en opgekropte negativiteit onder haar lange haren vandaan, terwijl haar ogen door de corpse paint heen vuur spuwen. Haar statement is duidelijk: Doodwens is haar band en is nog niet klaar met het brengen van op Noorse-snit gestoelde ijskoude woede. De wissel heeft wel tot gevolg dat het unieke karakter (twee lieflijke dames die rauwe occulte muziek maken) van de groep nu weg is en daarmee gaat ook de hype wel verloren. Wat er dan overblijft is de muziek en die is gewoon prima. Hard en rauw en heerlijk misantropisch. De band laat zich inspireren door de misère die leven heet en doet dat overtuigend.
Het fraai verlichte podium dient als priesterplaats en is eerder op de avond ingewijd door Ibex Angel Order. Dit Brabantse duo heeft al een behoorlijke staat van dienst binnen de vaderlandse duistere scene. Zanger Kevin (Herr Aids) en drummer Ludo (Ludas) zaten samen bij de legendarische band SauroN en waren ook actief als Funeral Goat. Hun show is een ritueel en waar in het christendom de ramshoorn wordt bespeelt, blazen deze duivelaanbidders op een dierenbot alvorens hun zwartgallig geweld over de zaal heen te storten. Latijnse fluisteringen en wierook maken de roep naar het hiernamaals af. Rauw, duister en gruwelijk lekker.
De avond is geopend door het Groningse Helleruin. Het gebodene is messcherp en rauw, maar ook wel punky en met wat death metal invloeden. Marduk is wel een referentie die door het hoofd gaat bij het zien en horen van deze Noorderlingen, die hun geluid duidelijk stoelen op de eerste golf Noorse black metal uit de jaren negentig. Toch komt alles minder evil over dan de biografie doet vermoeden en dat komt door de ‘swing’ in het geheel. Het is lekker headbangbaar en het wordt nog bijna gezellig in de zaal. Begonnen als eenmansproject en als volledige band nog niet eens zolang actief. Maar dat is er niet aan af te horen. Helleruin is de opener voor een fijne avond black metal. Om gewoon even alle frustratie, pijn en verdriet er uit te laten en je over te geven aan het duister. Diabolus Vidit quod esset bonum.