Een avond death metal kan eigenlijk best huiselijk zijn. Bakje koffie, bakje thee en lekker keuvelen aan tafel terwijl de kat des huizes spinnend binnen komt. Metalheads zijn ook gewoon best burgerlijk. Zanger Martijn van den Beukel haakt daar direct op in: “Sommige metalliefhebbers nemen het allemaal veel te serieus. Het mag toch ook wel een beetje luchtig blijven. Ik ga echt niet ’s morgens vroeg eerst Satan aanbidden voor ik naar m’n werk ga. Ik zit ook gewoon graag met de kat op schoot een serie te kijken.”
Het is de band ten voeten uit; een eigen mening en vooral een eigen koers. Sinds 2012 maakt de band death metal, gestoeld op de eerste golf van de jaren negentig waar Bolt Thrower, Carcass en Gorefest floreerden. Altijd met het liedje als basis met de intentie om te vernieuwen als het past. Muzikaal moet het eigenlijk altijd beter worden dan het werk dat er al ligt. Bassist Sam Kunst is er stellig over: “Er zijn bands die doen dertig jaar exact hetzelfde. En als je daar tevreden mee bent, dan is het goed. Maar wij willen wel meer zoals structuren van de songs bekijken. Het moet altijd interessant blijven. Al is het maar voor jezelf.” Gitarist Laurens de Rooij vult aan als het over de teksten van de band gaat: “Al die death metalbands waar wij door beïnvloed zijn, word ik tekstueel meestal niet blij van. Ik vind persoonlijk maatschappijkritische teksten veel interessanter. Dat komt wel meer uit de punk en hardcorehoek, maar dat is gewoon hoe ik het zie. Het hoeft echt niet alleen maar blood, guts en gore te zijn. En daarbij: We proberen niemand de les te lezen. Het is allemaal beschouwend.”