Het Oostburgs vijftal Imprisoned In Flesh maakt al jaren death metal. Wars van alles vaart de band een eigen koers in de muzikale wateren. Af en toe wordt er een EP opgenomen en bij hoge uitzondering wordt er opgetreden. Tenminste zo was het. Want nu staan er ineens drie (!) optredens in de agenda. Een nieuwe EP is er ook: ‘From Arrogance To Extinction’ en het is de derde op rij. Tijd voor een gesprek met deze sympathieke metalheads.

Een avond death metal kan eigenlijk best huiselijk zijn. Bakje koffie, bakje thee en lekker keuvelen aan tafel terwijl de kat des huizes spinnend binnen komt. Metalheads zijn ook gewoon best burgerlijk. Zanger Martijn van den Beukel haakt daar direct op in: “Sommige metalliefhebbers nemen het allemaal veel te serieus. Het mag toch ook wel een beetje luchtig blijven. Ik ga echt niet ’s morgens vroeg eerst Satan aanbidden voor ik naar m’n werk ga. Ik zit ook gewoon graag met de kat op schoot een serie te kijken.”

Het is de band ten voeten uit; een eigen mening en vooral een eigen koers. Sinds 2012 maakt de band death metal, gestoeld op de eerste golf van de jaren negentig waar Bolt Thrower, Carcass en Gorefest floreerden. Altijd met het liedje als basis met de intentie om te vernieuwen als het past. Muzikaal moet het eigenlijk altijd beter worden dan het werk dat er al ligt. Bassist Sam Kunst is er stellig over: “Er zijn bands die doen dertig jaar exact hetzelfde. En als je daar tevreden mee bent, dan is het goed. Maar wij willen wel meer zoals structuren van de songs bekijken. Het moet altijd interessant blijven. Al is het maar voor jezelf.” Gitarist Laurens de Rooij vult aan als het over de teksten van de band gaat: “Al die death metalbands waar wij door beïnvloed zijn, word ik tekstueel meestal niet blij van. Ik vind persoonlijk maatschappijkritische teksten veel interessanter. Dat komt wel meer uit de punk en hardcorehoek, maar dat is gewoon hoe ik het zie. Het hoeft echt niet alleen maar blood, guts en gore te zijn. En daarbij: We proberen niemand de les te lezen. Het is allemaal beschouwend.”

“Het maakt niet uit of ze op Madagaskar elkaar vermoorden. Dan hebben we nog steeds olie en graan.”

Wereldburgers

Op dat punt staan bij de band de neuzen wel dezelfde kant op, want de tracks op ‘From Arrogance To Extinction’ zijn maatschappijkritisch zonder vingerwijzen. Drummer Wouter Nutinck is er fel over als de titel van de plaat ter sprake komt. “De meeste mensen kiezen tegenwoordig voor de makkelijke weg. Ze zijn met de realiteit bezig, maar kijken het liefst gewoon weg. Dat struisvogelgedrag past goed bij de titel van de plaat. En ik erger me er ook enorm aan.” De vijf vinden zich ‘maatschappelijk kritisch vanaf de zijlijn’ en dat is iets dat terugkomt in de hoezen van de albums. Daarnaast is er altijd een verwijzing te vinden naar de vorige plaat, in dit geval ‘The Cancerous Wings Of Humanity’. Een ander terugkerend fenomeen is de link naar het continent Afrika. Op dit album is dat in de vorm van het nummer ‘Redemption of A Warlord’. Laurens legt uit: “Als je op zoek bent naar rare dingen die mensen elkaar aandoen, dan moet je daar zijn.” Martijn: “Precies! En dat komt eigenlijk nooit in het nieuws. Het maakt niet uit of ze op Madagaskar elkaar vermoorden, want we hebben dan nog steeds olie en graan. Het is interessant om je daar eens in te verdiepen. Die mensen daar hebben ook internet. Er zijn daar oorlogen gaande waar we geen weet van hebben en dat maakt het interessant.”

Sowieso vliegen de Fleshlings tekstueel de hele wereld over, want afsluiter The Flying Foam Massacre speelt zich af in Australië. Maar ook veel dichter bij huis wordt inspiratie gehaald. De EP opent namelijk met een opvallende sample in het Nederlands, die ‘gewoon’ uit Zeeland komt. “Al die strenge kerken op Beveland zetten hun diensten ook online en ik ging er eens naar luisteren”, vertelt Wouter. “Ik schrok oprecht van hoe de predikant te keer ging tegen de menigte. Die extremiteit had ik vandaag de dag echt niet meer verwacht. Echt bizar dat dit zo dicht bij de deur leeft. En het is geen flauwekul, hè. Hij meent het echt!”  De quote van de dominee gaat over in ‘An Ode To The Beheaded King’. Het meest in your face-nummer van de schijf, zo vinden de muzikanten. Imprisoned In Flesh bestaat uit liefhebbers die doen wat ze leuk vinden in hun tempo en in hun stijl. Een stijl die ook voorzichtig progressieve elementen herbergt, want Wouter kan naast drummen ook piano spelen. ‘Resolution of A Dying Species’ komt van zijn hand. “Het is gewoon een gitaarriff die ik hergebruik”, verduidelijkt hij. “Zoiets ontstaat en iedereen was enthousiast om het te gebruiken.  Het is leuk dat we dit er dan inpassen. Zo blijven we vernieuwen. Dat is wel belangrijk.”

Shows

Nu de nieuwe EP uit is, is het natuurlijk de bedoeling dat deze zijn weg vindt naar de fans. Er is een bescheiden aantal cd’s verspreid en via de streamingsdiensten is de Zeeuwse death metal natuurlijk ook te vinden. Er zijn daarnaast drie shows aangekondigd samen de veteranen van Burial en grindtrio Bloedhond. “Voor deze shows hebben we echt even de koppen bij elkaar gestoken met de drie bands”, zo legt Martijn uit. “Iets wat we nog nooit gedaan hebben.” Sam: “Hiervoor hadden we sowieso qua live-shows een interval van ongeveer eens in de drie jaar. Dit is voor ons best een stap vooruit.” Dat de groep weinig live speelt heeft er ook mee te maken dat het voor een deel van de band ook niet per se nodig is. Laurens, en ook andere gitarist Benjamin Mol maken het liefst gewoon nummers; riffs bedenken en stukje bij beetje een song in elkaar sleutelen. Het in een band zitten moet vooral leuk blijven en dienen als ontspanning zo vinden ze en dat vindt heel de band. De druk om bepaalde doelen te moeten halen is er totaal niet, en de vraag of het voor Zeeuwse bands moeilijk is om de regio te ontstijgen is aan deze heren dan ook niet besteed. “We gaan optreden in het Vlaamse Deinze. Dan zijn we toch uit de provincie”, kaatst Martijn terug. Hij vindt het geen issue. In Zeeland optreden, buiten Zeeland… Het is allemaal prima. Zolang het maar leuk blijft voor iedereen binnen de band en er metal gemaakt kan worden… “Want daar kan je gewoon alles in kwijt”, klinkt het. “Wij hebben niet zoveel met de metal lifestyle. Bij ons draait het gewoon echt om de muziek.”

 

Imprisoned In Flesh live:
17-12-2022, cafe Den Engel, Terneuzen (met Burial & Bloedhond)
18-03-2023, cafe Elpee Deinze (B) (met Burial & Bloedhond)
25-03-2023, PIT Terneuzen (Moshpit4)