Tamara van Esch zoekt tussen de lagen diepgang Tamara van Esch zoekt tussen de lagen diepgang

Denkend aan Zeeland gaan de gedachten van Van Esch in eerste instantie naar Kamperland, waar haar ouders een caravan hebben staan. “Die is er gekomen in de corona-periode toen vakanties in het buitenland niet gingen.”, vertelt ze met een glimlach. “Maar Zeeland is zo mooi en rustgevend dat ik er al aan gedacht heb om er vaker te komen dan enkel vakantie. Ik zou er graag willen schrijven aan nieuw werk.” Dat nieuwe materiaal zal nog even geduld moeten hebben aangezien de huidige nieuwe plaat nog niet eens uit is. Maar de Utrechtse zit in een prima periode in haar leven en vol inspiratie voor muziek en tekst. “Ik heb nu wel de ideale mix gevonden tussen mijn muziek, buiten de muziek werken en schaven aan een solocarrière, en daar ben ik erg blij mee.”

Wie de naam Tamara Van Esch niet direct iets zegt: Ze zat in het eerste seizoen van De Beste Singer-songwriter van Nederland, speelde met Kim Jansen en Mensenkinderen, zat in Eins, Zwei Orchestra en behoort tot ze momenteel tot de live-bezetting van Blaudzun. Onder haar eigen vlag bracht ze drie platen uit. Eerst onder de naam Mevrouw Tamara, maar plaat nummer vier komt onder haar eigen naam. Net als de vorige twee platen is ook deze in het Nederlands gezongen terwijl de eerste EP in het Engels was. “Ik ben er achter gekomen dat ik sommige teksten met een bepaalde emotie het beste in het Nederlands kan overbrengen. En ik wil geen Engels zingen terwijl je super goed hoort dat ik een Nederlandse ben. Gelukkig wordt mijn Engels steeds beter. Ik zing ook in de deels Londense band Render Ghosts, waarvan de overige leden uit het UK komen en die zijn erg te spreken over mijn Engelse teksten. Da's toch een compliment!”

Geen steenkolenengels dus voor de Utrechtse die sowieso alles wat ze doet zo goed mogelijk wil doen. “Ik wil geen half werk en ben eigenlijk altijd op zoek naar diepgang in mijn werk. In de teksten, maar ook in de muziek en artwork. Eigenlijk in alles. Er moet iets te ontdekken blijven. Dat je na meerdere luisterbeurten nog altijd nieuwe dingen hoort.”

Toch moet het niet te freaky worden. Van Esch houdt ook van mooie melodieën en dromerige arrangementen. De muzikante wil ook dat het pakkend is voor de luisteraar, maar daar is de tekst dan weer niet altijd geschikt voor. Het dromerige zit er wel in maar verder was het voor het schrijfproces vooral 'go with the flow'. Want voor het album werkt ze met muzikanten uit verschillende genres (van folk tot hard rock). “Door al die verschillende ideeën en emoties is het toch altijd wel mooi wat er dan uitrolt. Natuurlijk mag het lekker in het gehoor liggen, maar te makkelijk hou ik dan toch ook weer niet van.” De muzikante gaat dan ook het intuïtief te werk om liedjes te schrijven. Met meerdere muzikanten in een kring zitten en jammen. “Ik krijg nooit echt op papier gezet wat ik wil van de muzikanten die mij helpen en begeleiden. Dus deze manier van werken bevalt me het best.”

Voor haar nieuwe album 'Tussen Lagen' deed Van Esch interviews met psychisch kwetsbare mensen. Of zo als ze het zelfs liever omschrijft: een kleinschalig onderzoek. Het leek de songwriter een interessant plan om de (tijdelijke) bewoners van een interne afdeling van een psychiatrisch ziekenhuis een stem te geven. Maar dat bleek minder makkelijk dan gedacht. “Ik dacht in eerste instantie gewoon met mensen te kunnen praten die in een GGZ-instelling wonen. Maar zo werk het dus niet.” Ze zegt het met een lach, het uitwerken van een idee gaat met vallen en opstaan zo blijkt. De doelgroep die ze voor ogen heeft is eigenlijk geestelijk te kwetsbaar om aan zo'n project mee te doen. “Ze zouden door hun psychose dingen kunnen zeggen waar ze later spijt van hebben. Of tegen hun zin toch maar mee werken”, is de uitleg. “Toen heb ik gekozen voor een aantal mensen die uitbehandeld zijn, of bijna uitbehandeld zijn. Die weten wel hoe het is om daar te zijn en in zo'n situatie te zitten. Ze kunnen hun verhalen mooi vertellen, weten zeker dat ze mee willen werken en waren erg inspirerend.” De groep geïnterviewden staat een beetje aan de rand van de samenleving. Vallen tussen de lagen, om met de albumtitel te spreken. “Maar het zijn zulke leuke en aardige mensen. Die verdienen veel meer.”