Het pittoreske Biezelinge herbergt een industrial noise band, genaamd Designer Violence. Het duo bestaand uit Nina Ophelia en Asyd maakt zich op voor de release van hun nieuwe ep, opvolger van debuutalbum ‘When Beauty Expires’ uit 2020. Zowel het eerdere album als de daarvoor gereleasete ep werden al omschreven als compleet gestoord, uit de bocht vliegende grafherrie, brutaal en onweerstaanbaar. My cup of tea, dus ik vroeg de dames op de vooravond van de release of ze ons alvast mentaal wilden voorbereiden.

De ep ‘Televised State Lies’ bestaat uit zes tracks. “Het zou eerst een album worden maar op een gegeven moment had ik zoveel songs liggen dat ik dacht van: Dit wordt teveel, ik kan dit thematisch niet meer aan elkaar vastknopen. We hebben echt alleen de songs gepakt met de meeste potentie en dat is wat uiteindelijk op de ep terecht is gekomen”, steekt Nina van wal.

Waar het debuutalbum een zoektocht was naar de innerlijke zelf is deze nieuwe ep meer op de buitenwereld gericht. ‘Waar gaat het heen met de wereld?’ is een van de vragen die centraal staan, naast meerdere onderwerpen rondom de sociale en politieke ontwikkelingen van afgelopen jaar. “En het overliggende thema is: Hey, we zijn er nog, we bestaan nog steeds!” vult Nina aan.

Het duo nodigde spontaan wat andere muzikanten uit om te jammen en dit wierp zijn vruchten af. Ook onze eigen 3voor12Zeeland collega Dennis de Waard, die hun eerdere album recenseerde, is op deze nieuwe ep onderdeel van de industrial madness geworden. Over het eerdere album schreef Dennis : 'When Beauty Expires’ is muzikaal een gedrocht, maar wel eentje van het mooiste soort. Exact die visie lijkt hij op het nieuwe album zelf te hebben ingebracht. “Hij wilde op een track gitaar spelen maar dat lukte niet helemaal. Dus toen is hij gaan schreeuwen in de microfoon van de gitaar”, lacht Asyd. Nina vult aan: “We zeiden tegen Dennis: ‘Pak die gitaar, zet hem voor je mond en schreeuw gewoon in die pick-up!’ En het werkte ook. Die schreeuw kwam echt uit zijn tenen! Het is echt superbruut gewoon.” Dat is verwerkt in de vijfde track van de ep, een ambient interlude genaamd ‘Liminal’. En dat past perfect in de visie van Designer Violence; de grenzen van muziek opzoeken en het liefst verder oprekken. “Wat is nou muziek? Dit is niet traditioneel, maar we maken er dus wel wat van. En dan zit er ook een leuk verhaal achter.” En dat is goud, want gepolijste bullshit is er al genoeg.

Naast Dennis heeft ook Fedde Hopmans (to live among wolves) zijn bijdrage geleverd en wel op het nummer ‘Not Dead Yet’. “Het was een hele toffe track maar het miste nog iets.” Het gitaarspel van Fedde maakt de track af, volgens het duo. “Het gebeurde heel spontaan.” Gebruikelijk is om die elementen als samples te integreren tijdens liveshows, maar daarin is ruimte voor meer uitdaging. “We werken veel met samples maar we willen ook echt een fysiek element toevoegen aan onze shows dus Nina heeft een zes snarige basgitaar gekocht. Het is echt heel leuk want dan zijn de nummers van je ep anders wanneer je live speelt. Het hoeft niet altijd hetzelfde te klinken.”

Eerder werd als fysiek element ook een oliedrum als snare gebruikt. “Maar dat was echt een onding om mee te nemen!” De zoektocht blijft zich voortzetten en vooral Nina wil haar stage presence graag verder verbeteren. “Ik heb altijd al gezocht naar een bepaald element voor mezelf zodat ik live meer kan doen. In sommige nummers had ik écht het gevoel van: ‘Is het wel powerful genoeg?’”

In de nieuwe onlinerealiteit is het ook belangrijk om het visueel interessant te houden. Op de cover van de ep prijkt een juweeltje uit vroegere tijden: de beeldbuis. En deze deed ook z’n intrede in de T-strijd liveset, met bijbehorende statische ruis.

Voor het tot stand komen van tracks gebruikt het duo sowieso veel oude technologie, zoals een oude 8-Bit sampler en een Atari ST (look it up, youngsters). “We gebruikten een MIDI-keyboard die een beetje fuck-y was, dus die gaf veel te veel signalen door aan die Atari waardoor al die apparatuur ging glitchen. En dat klonk supervet.” En zo ontstond de track ‘Total State Terror’. “De 8-Bit sampler klinkt natuurlijk supergruizig. Die heb ik door een distorsion unit gejaagd. Dan zit je echt superdiep. En ik heb de raarste dingen gesampled!” Nina wijdt uit over reclames van een Japanse vrouw die slipjes at, die met wat pitch bend, distorsion en hulp van de Atari in een clusterfuck-melodie resulteerde.

In hun muziek is Nina ook heel erg bewust bezig met het milieu. De dames zijn het er volledig over eens dat tweedehands beter is dan nieuw. “Je kunt wel een nieuwe computer met Ableton aanschaffen voor duizenden euro’s maar je kunt ook met een oude Atari en sampler werken. Er zijn genoeg instrumenten gemaakt om de hele wereld aan de muziek te krijgen. Iedereen zou een band kunnen beginnen.”

De nieuwe ep is vanaf vrijdag 23 april te beluisteren via Bandcamp.

© Designer Violence

Designer Violence