Twee hoofdacts; Klangstof in Gebouw-T en Remy. in de Gertrudiskerk, met daarnaast een keuzeprogramma van vier verrassingsconcerten. Dit is het concept van de volledig corona-veilige 2020 editie van Popmonument. Voor vele artiesten en bezoekers het eerste festival van het jaar, maar niet alleen dit, ook de acts maken van deze editie een bijzondere.

Gebouw-T

Klangstof bemant het podium in Gebouw-T, een van de locaties van het drieluikfestival dat Popmonument dit jaar is. Ook voor Klangstof is het een (te) stille periode geweest. ‘Dan heb je drie jaar aan een plaat gewerkt, zit je weer thuis te gamen in plaats van te touren.’

Dat ze stil hebben moeten zitten merk je niet aan de vier mannen, de energie spat van het podium af. Het is muziek om op te dansen. Stilzitten is lastig voor het publiek, toch weten ze tijdens ‘death09’ veilig vanuit hun eigen stoel mee te deinen met de muziek.

Dat de regels nog wat lastig kunnen zijn weet de band ook. Zanger Koen van de Wardt geeft de wijze woorden ‘De paden zijn voor te lopen en de stoelen zijn voor te zitten’ mee aan het publiek. Dit is ook de sfeer die in de zaal hangt. Iedereen weet dat het anders is. Maar toch is het optreden van Klangstof goed voor het kloppende festivalhart. Alhoewel je op een stoel zit, waan je je dankzij ‘Names’ zo op een grasveld met een biertje in de hand.

Tussen de drie sets door verzorgen Analog Coincidences de muziek. Met analoge synths, samples en de nodige bliepjes een aangenaam voorprogramma.

Analog Coincidences

Klangstof

Klangstof

Markiezenhof

Naast de twee hoofdacts, Klangstof en Remy., zijn er ook vier verrassingsoptredens rond het Markiezenhof. Alle bezoekers krijgen de kans om één van de vier te bezoeken, maar weten niet welk concert ze gaan bijwonen.

Waar de locaties van Popmonument zich goed lenen voor wat rustigere muziek is er één uitzondering: in de Groen Kamer staat To Adelaide te trappelen om hun eerste échte liveshow met publiek te spelen sinds maanden. De hardcore-band die hun sound doordrenkt met shoegaze is een unieke in hun scene. De hardere, oorverdovende passages worden afgewisseld met lange dromerige instrumentale uitbarstingen waardoor je nooit helemaal weet waar de volgende track heen gaat, je moet echt bij de les blijven. Die onvoorspelbaarheid in de tracks is wat To Adelaide zo spannend maakt: het ene moment beukt To Adelaide zich helemaal krom, vliegen de geschreeuwde vocalen je om de oren en is het zonde dat we niet kunnen moshen. Het andere moment staat de band naar hun schoenen te staren en de muziek uit te rekken tot een prachtig melodieuze outro. De band begeeft zich tijdens hun tweede show van de drie in topvorm en het plezier spat er van af. Na zo lang niet gespeeld te kunnen hebben barst alle opgekropte energie er op de best mogelijke manier uit. To Adelaide is een waanzinnig spannende band die de combinatie hardcore en shoegaze op fantastische wijze bij elkaar brengt.

Er blijven risico’s bij het organiseren van een festival in Coronatijd. Bij de Vlaamse radiozender Studio Brussel bleek er vorige week een haard besmettingen. Resultaat; het hele team inclusief bezoekers in quarantaine. Zo ook de nieuwe belofte uit België, zangeres Meskerem Mees. Gelukkig was er op tijd een vervangende act gevonden. De Rotterdamse Luka.

Singer-songwriter Lisa Lukaszczyk is geboren in Kaapstad, opgegroeid in Bergen op Zoom en woont in Rotterdam. Vanavond speelt ze één van de vier verrassingsconcerten in de Hofzaal aan het Markiezenhof. Ondanks dat Luka eigenlijk een band is, staat ze vanavond solo op het podium. Toch is het geen akoestische set. Haar elektrische gitaar, drumcomputer, synthesizer en effectpedalen staan bijna gelijk aan een volwaardige band. Voor de grote open haard van de Hofzaal zingt ze liedjes van haar debuutalbum 'Firststeps Of Letting Go' die volgende maand uit komt. Popliedjes die ergens over gaan, met invloeden uit dreampop, folk en soul. Onder luid applaus sluit Luka haar set van drie kwartier af. Nu is het aftellen naar haar debuut. Vanavond heeft ze in ieder geval nieuwe fans gewonnen.

Luka

Luka

Gertrudiskerk

De harpist Remy van Kesteren speelt onder de naam Remy. solo in de Gertrudiskerk. Hij speelt tegenwoordig vooral in clubs en festivals, maar hij voelt zich meteen weer thuis in een kerk. Vroeger heeft hij namelijk heel veel in kerken gespeeld.

Remy. speelt op blote voeten zijn repertoire, echt één met zijn instrument. We krijgen een variatie aan muziek te horen: elektronisch, ambient en pop. Het is weer eens iets anders dan de Ierse en klassieke opleiding die hij heeft gehad en vroeger speelde. Zo covert hij ‘Daydreaming’ van zijn favoriete band Radiohead. Het zelf geschreven stuk ‘Aerial’ “voor acht handen en twaalf harpen” zet hij neer door gebruik te maken van loops. Hij speelt ook twee delen van zijn nieuwe filmmuziek project voor de animatiefilm ‘The Red Turtle’ van Michaël Dudok de Wit.

Het publiek is 45 minuten muisstil en de tijd gaat eigenlijk veel te snel. De akoestiek in de kerk is ook prachtig, wat een top locatie. Zijn muziek zorgt ervoor dat je wegdroomt, zelfs op de houten kerkstoeltjes. Nadat de laatste klanken wegebben in de grote ruimte gaat iedereen weer zijn eigen weg.

Remy