Powervrouwen in ’t Beest Powervrouwen in ’t Beest

De avond opent met Crossing Eternity, een Roemeens/Zweeds power-metal vijftal, opgericht in 2017. In hun album ‘The Rising World’ weerklinkt de old-school sound uit de jaren zeventig. De Roemeense mannen zijn al zo’n dertig jaar actief in de muziek. Ze zetten een gelikte show neer, zanger Gabriel Nicholas doet z’n best met vibrerende uithalen, maar echt veel uitstraling is er niet. De nog maar half gevulde zaal reageert dan ook wat lauw. Hun outfits zien er wel prachtig uit, evenals de albumhoes. Fijn is dat de keys live zijn te horen door de jonge Judit Toth, zij wordt dan ook even voluit in de schijnwerpers gezet.

Alight heeft duidelijk andere plannen; de gothic dark-rock spat van het podium af. De twee Italiaanse bella donna’s trekken de aandacht. De rode haren van zangeres Catia Borgogno zwieren in het rond en haar lange zwarte jas zwiept rond haar ultrakorte outfit, terwijl ze haar prachtige stem met groot bereik op volle kracht de zaal in slingert. Ze vraagt halverwege een applaus voor alle bands van vanavond waarop enthousiast wordt gereageerd. Monica Perulli, in het zwart op basgitaar, beweegt wat rustiger, evenals Roberto Sieff op gitaar. Wel jammer dat de keys alleen op samples te horen zijn. Drummer Mirko Montresor heeft de band in de jaren negentig opgericht. Deze heeft, na heel wat ledenwisselingen, in de huidige bezetting hun tweede album ‘Spiral of Silence’ uitgebracht, ook met een prachtig artistieke cover. Als het laatste nummer wordt aangekondigd levert dit een groot teleurgesteld “ohhhhhh” op uit de zaal. Het publiek heeft duidelijk zin in meer, maar helaas, die tijd is er niet. Er wordt nog wel een foto van de bandleden met de zaal erachter gemaakt, om hun allereerste optreden in Nederland te vieren. Het publiek duikt enthousiast bij elkaar met de geheven metal groet.

Elyose heeft aan de T-shirts te zien al wat fans in de zaal. Zangeres Justine Daaé zingt in het Frans, haar moedertaal. Af en toe vertelt ze in het Engels waar ze over zingt. Deze industrial-metalband is ontstaan in 2009 en wint hard aan bekendheid. De twee frontmannen Ghislain Henry op bass en Marc De Lajoncquière op gitaar zijn net zo beweeglijk als Daaé, die in haar zwarte tutu de zaal commandeert dat ze mee moeten klappen: “hands up in the air!” Ongelooflijk wat een power deze hyperslanke Parisienne heeft. Grunter Flo is niet mee op tour, hij is via de samples te horen, wat een beetje onwerkelijk overkomt. Je hoort ‘m wel, maar ziet ‘m niet. In september 2018 is hun derde album ‘Reconnexion’ uitgekomen, waarbij op de hoes vier handen de ‘hereniging’ vormgeeft. De handen in de zaal gaan massaal omhoog en menigeen staat headbangend te genieten.

Het drumtoestel wordt gestemd, de lichten gaan uit en alleen Michael Brush zit als een standbeeld met zijn drumstok omhoog in het licht, terwijl de begintune dramatisch over het podium golft. De zaal joelt als Morten Veland (bass en grunt) en Nils Courbaron (gitaar en zang) opkomen, maar gaat helemaal los zodra Emmanuelle Zoldan verschijnt. Het is meteen duidelijk; Sirenia is de hoofdact. De band is door de Noorse Morton in 2001 opgericht en heeft negen albums uitgebracht. De gothic metalsound wordt door de Franse operazangeres Emma uitstekend vertolkt en versterkt door samples met koren, violen en keys. Helaas laat de techniek ze twee keer in de steek. Gelukkig gaan de samples na snel rebooten weer van start, maar leuk is anders. Morten, die een aardig mondje Nederlands spreekt, laat dan ook duidelijk een heel bekend vloekwoord door de microfoon galmen. Het laatste album ‘Arcane Astral Aeons’ met mooi artwork van de Hongaarse artiest Gyula Havancsák is in oktober 2018 uitgekomen, maar ook nummers van eerdere albums worden gespeeld, zoals Sister Nightfall. Opmerkelijk is dat Morten de baslijn op een gitaar speelt in plaats van een echte bass. Wellicht omdat gitarist Jan Erik Soltvedt ontbreekt en Veland een multi-instrumentalist is, die gitaar en bass weet te combineren. Na een dijk van een optreden kan het publiek geen genoeg krijgen en komt Sirenia een toegift van twee nummers geven: ‘The Path to Decay’ en ‘Into the Night’.