Eigenlijk is alles ook dit jaar vertrouwd aan Rock On The Kiosk, behalve de locatie. Om het tweede lustrum kracht bij te zetten verhuist Rock On The Kiosk eenmalig naar het voetbalveld van het dorp. Daar zetten onder andere Wulf en Handsome Poets het feest kracht bij. Aan publiek geen gebrek, ondanks de iets mindere weersomstandigheden. Philippine laat hún festival niet in de steek. Windkracht acht of niet.

De line-up op zaterdag is voor grote artiesten is dit jaar bijna hetzelfde als GraauwRock, maar dan zonder Racoon. Ook een deelnemer van The Road To GraauwRock is hier te vinden – Gin & Juice, een coverband uit de regio die voornamelijk nummers brengt uit de jaren 70, 80 en 90. De band zelf speelt heerlijk en weet van wanten, het probleem voor mensen die focussen op de muziek, ligt bij de zanger. Het is niet altijd even zuiver. In kwantiteit is hij zeker aanwezig – in kwaliteit mag er zeker wat bij komen.

Wulf en Handsome Poets spelen heerlijk hun set. Er is weinig wat zo goed bij het publiek naar binnen gaat. De Hansome Poets rijgt hit na hit aan elkaar en krijgt de fans moeiteloos mee met ‘Sky On Fire’ en ‘Dance (The War Is Over)’. Wulf (Lieuwe Albertsma ) heeft een prima live-band en zo samen rocken ze de kiosk behoorlijk hard. Dat de beste man iets te vaak over zijn vrouwelijke drummer praat en hoe speciaal dat toch is. Tja. We leven in 2019, er is ook vrouwenvoetbal.

© gkp
© gkp

The Sixties Revolution, de naam zegt het al, speelt de hits uit de tijd van de hippies en nozems. Het publiek werd getrokken door de zelfverzekering van de muzikanten. De band was over het halve voetbalveld te vinden, zo ook over het hele podium en de stellage van het podium. De act nam iedereen mee in verbazing en daarna bewondering. Naar mate de avond vordert wordt de sfeer losser en meer uitgelaten op het veld. De mensen drinken en worden langzamerhand steeds zatter. De eerste beginnen over de grond te rollen, letterlijk, niet om te vechten of om ruzie te zoeken. Nee, gewoon van plezier en humor. Rock On The Kiosk is een buurtfeest dat uit de klauwen is gelopen – om het plat te zeggen. (WvK)

© gkp
© gkp

Op zondag is de wind gaan liggen en zijn de mensen weer opgestaan om hun eerste Pinksterdag op een fijn festival door te brengen. Op dag twee schallen voornamelijk covers over de wei en mist het feest de knusheid van de muziektent. Dan is een voetbalveld ineens erg groot. Ook als je Sweet Lord Animals heet en de boel opgang moet trekken. Ook voor deze ervaren muzikanten geen gemakkelijke taak. Het gros van de aanwezigen blijft veilig bij de bar in de buurt hangen. The Remedy Bluesband trekt wel wat liefhebbers tot voor het podium en overtuigd met hun mix van eigen nummers en goed gekozen covers. Alleen AC/DC’s ‘Whole Lotta Rosie’ valt als toegift een beetje uit de toon.

Bij Frontaal komt het publiek naar het einde van de set wel in beweging en wordt er voluit mee gezongen en gedanst met onder andere ‘Jump Around’ van House Of Pain. Deze Brabanders winnen dan wel niet de prijs voor meest strakke band van de dag, maar wel voor de meest verassende cover. Want ‘I Think Were Alone Now’ van one-hit-wonder Tiffany was nog niet eerder voorbij gekomen dit weekend.

Als de Raiders Of The Lost Rock (ROLR) het podium op stappen is de meeste slaap van het publiek wel uit de ogen en de drank weer in de man. ROLR heeft zoveel plezier in optreden. Het spat er aan alle kanten van af. Wat weer een prima uitwerking heeft op het volk voor het podium. De hele Arrow Rock Top 500 komt voorbij en nodig uit tot meedansen, meebléren en nekschudden. Afsluiter Lekke Band speelt er handig op in en scoort ook. Dat schot op open doel laat de band niet voorbij gaan. Het maakt het feest van Rock On The Kiosk compleet. Op naar editie elf. Voetbalveld of knusse kiosk, Philippine zal er zijn. (GK)