DeWolff krijgt ´t Beest niet stil DeWolff krijgt ´t Beest niet stil

Vooraf wordt de zaal lekker opgewarmd door ‘platendraaier’ Wim Behre die je met zijn vette, slome soulbeats af doet vragen waarom jij die plaat niet hebt. Het binnengestroomde publiek schudt de schouders langzaam alvast wat losser. Het is volle bak in ’t Beest en al snel tijd voor de supportact Howlin’ Jaws; een trio uit Parijs. Jonge honden met vetkuiven en een contrabas die een vlotte stroom rock-’n-roll met een vleugje rockabilly produceren. Het enthousiasme springt er vanaf en het applaus achteraf is dan ook dik verdiend.

DeWolff opent met knaller ‘Sugar Moon’ van het vorige album ‘Roux-Ga-Roux’. Een lekker bluesrocknummer waarmee de band vanaf het eerste moment laat zien wat het in huis heeft. De broers nemen afwisselend de zangpartijen op zich, terwijl een virtuoze Pablo op gitaar contstant opgestuwd wordt door de swingende Hammondklanken van Robin Piso. De band heeft er zin in, voorman Pablo kletst ontspannen tegen de zaal, maakt hier en daar een grapje, en slaat dan zijn gitaar weer aan voor een volgend ronkend bluesrockrondje.

Hoewel de setlist voor bijna de helft uit het laatste album ‘Thrust’ put, is de psychedelische laag waarmee DeWolff haar uitstekende live-reputatie opgebouwd heeft, nooit ver weg. Ook in songs als het sterke ‘Deceit & Woo’, een maatschappijkritische sneer naar Trump, wordt volop ruimte geboden voor muzikale ‘verdwalingen’. Pablo trekt het uiterste uit zijn gitaar en Robin mag en gaat helemaal los op zijn toetsen. Dat levert een waanzinnige trip van zachte, langzame blues tot snelle, krijsende rocksolo’s op, die bij vlagen aan Pink Floyd in hun betere dagen doet denken. De nieuwe single ‘Swain’ is dan weer wat meer rechttoe-rechtaan rock-‘n-roll maar wél uitermate dansbaar.

Als DeWolff terugkomt voor de toegift, wordt Deep Purple’s ‘Highway Star’ ingezet. De zaal reageert er uitgelaten op en danst mee naar de afsluiter ‘Don’t You Go up the Sky’. Een uitstekend optreden met als groot minpunt het vele gepraat in het publiek. Jammer dat de band hiermee niet het welverdiende respect krijgt.