Gooi er bij Master een kwartje in en ze spelen voor een knaak. Nog altijd gedreven, nog altijd strak en nog even aanraakbaar als anders. Toen de gemiddelde bezoeker nog in de luiers lag was oprichter en mastermind Paul Speckman al platen aan het opnemen. Hij is Master en niemand anders. Bewust van zijn status, dat blijkt uit alles. Speckman is cult en underground en altijd maar aangewezen op zaaltjes zoals hier, Optreden in werkelijk elke uithoek van de globe. Hij doet het met liefde. Voor de muziek, voor de fans. En omdat hij gewoon niets anders kan en wil dan beukende old school death metal maken. Tegenwoordig met de thuisbasis in Tsjechië, met Zdenek Pradlovsky en Alex Nejezchleba naast hem op het podium. Master leunt op het verleden, met de blik naar de toekomst. Natuurlijk is het klassieke album ‘On the Seventh Day God Created... Master’(1991) vertegenwoordigd in de set. Maar ook recenter werk schalt door The Lane. “This is the one who made this al happen”, wijst Speckman naar organisator Martijn van den Beukel, een grote grijns van beide kanten is het gevolg. De school is oud, de docent op leeftijd. Maar de les die hij geeft is duidelijk. Zo maak je death metal jongelui, onthoud dat!
Master is meester op Kashfest
Zevende editie metalfestival is weer feest voor de liefhebber.
Kashfest. Het zit er weer op. Met café The Lane als decor voor een ieder die underground metal een warm hart toedraagt. Het (van oorsprong) Amerikaanse Master is als hoofdact gestrikt. Na al die jaren (opgericht in 1983) is Master nog altijd meester. Zo blijkt zaterdag in Oostburg maar weer.
Een andere topper deze avond heeft ook een schat aan ervaring in de gelederen. Want Klaïton herbergt een partij Zeeuwse (death) metal geschiedenis, ongekend. Met ex-leden van o.a Polluted Inheritance en Burial weet de aandachtige toeschouwer in welke hoek het allemaal gezocht moet worden. Er zijn nog altijd goed conserveerde Polluted Inheritance-shirts in omloop, zo blijkt vanavond. Maar Klaïton is Klaïton, meer variatie, iets meer melodie. De verschillen zijn er duidelijk, de intensiteit is het zelfde die is dik inorde. En een groot compliment aan zanger Gratiën Versijpt. Wat is zijn performance verbeterd en zijn stem, fantastisch. Nu nog een album en de weg ligt open voor de sympathieke mannen.
Ook Zeeuws en bruut is Dehumanization. Hun slam death metal is altijd even doorbijten maar altijd prettig. Het is geweld, porno en pornogeweld verpakt in korte heftige songs. Hun polka in ‘Slamming riffs en Foodlong Spliffs’, raakt wat afgezaagd maar is wel een welkome afleiding in de tornado van geluid die de mannen de zaal in smijten.. De belangrijke tweede heet "Conceived To Rot" en is bijna klaar. Het zal qua thematiek niet veel afwijken van album nummer een. Zo wordt vanavond wel duidelijk.
De afdeling thrash metal is deze keer afgevaardigd door het Belgische Warbeast Remains. Deze formatie uit Antwerpen heeft (om niet te veel uit de toon te vallen) ook death invloeden, maar het geheel is allemaal iets minder bruut dan de overige bands brengen. Het is hard en snel en zeer energiek. Invloeden van Vader, Kreator maar ook Machine Head zijn nooit heel ver weg, maar er is wel een eigen draai aan gegeven. Dit alles wordt gebracht, met een vuur wat rechtstreeks van de duivel zelf lijkt te komen. Het podium is eigenlijk te klein. Frontman Kevin Smits vuurt het publiek keer op keer aan en met effect. Hier lusten we nog wel iets meer van.
Zo energiek als Warbeast Remains is, zo staties is Anatomy Of I. Muzikaal dik en dik in orde, maar qua performance is het de saaiste band van de avond. Zanger/gitarist Michael Dorrian had toch op zijn minst zijn haar wel even los kunnen gooien. Het valt mee dat hij zijn jas heeft uitgedaan. De groep treedt slechts sporadisch op, misschien heeft het daar mee te maken. Is het toch meer een studioband. Met (ex) leden van Houwitser en Sinister is er kwaliteit genoeg en dat is te horen. Eerlijke vuige death metal, erg goed gebracht, maar het aankijken bijna niet waard.
De opener van de avond is het Zeeuws-Vlaamse Caerus. Een zij-project van o.a zanger José Leijnse (Ynfamia) en drummer Niels Mathijs (Tellurion). De band bestaat nog niet heel lang en dat is wel te merken. De progressieve metal komt nog niet volledig uit de verf. De muzikanten kunnen allemaal spelen, maar het collectief ontbreekt (nog). Waarschijnlijk bij gebrek aan ervaring. De intenties zijn goed en met wat meer kilometers op de teller zal de groove vanzelf wel komen. Ze hebben als eerste band wel al een volle zaal tegenover zich. Er zijn openers die het met minder moeten doen.
De Kashfest organisatie kan terugkijken op wederom een geslaagde editie. Eer ze zich op volgend jaar kunnen storten is er op zaterdag 8 oktober nog de Kashfest hardcore editie. Moker, Fist Of Time, Get Some, Fit For The Bleeding en Hometown treden dan op. Aanvang 20:00 uur.