De jaren vijftig, wie kan het zich nog herinneren? In de zaal van vanavond slechts een aantal, als ze er nog iets van weten. Want de oudsten van de avond waren toen nog kind, hooguit nozems in de dop. Zeeland had net weer droge voeten, toen de Rockabilly overwaaide vanuit het zuiden van de Verenigde Staten. Waar het eind jaren veertig, begin jaren vijftig ontstond door rock (-’n-roll), blues en country - in die tijd nog hillbilly genoemd - samen te voegen tot misschien wel de moeder aller genres. Met als basis een contrabas en een vetkuif waren het onder andere Elvis Presley en Carl Perkins die furore maakten. Door de evaluatie naar rock-’n-roll, rhythm & blues en beat muziek werd de rockabilly wat naar de achtergrond verdreven, alhoewel het genre nooit compleet is verdwenen. Zo blijkt ook wel vanavond.
Rockabilly herleeft in Terneuzen
Vetkuiven, contrabassen en petticoats in De Pit
Eens even iets anders, zo moeten ze gedacht hebben bij De Pit in Terneuzen. Vandaar dat op zaterdagavond drie rockabilly bands op het podium staan. Misschien een genre in de marge, maar nog altijd springlevend. Dankzij The Wieners, Mike Fantom and The Bob a-Tones en The Tinstars herleven oude tijden. Het was een verdomd mieterse avond.
Vanuit Wallonië is Mike Fantom And The Bob A-Tones komen rijden (Hopelijk in een grote open Cadillac met vinnen aan de zijkant). De sympathieke Belgen doen op het zicht Elvis en Johnny Cash in één. Een vermakelijk geheel dat opgesierd wordt door een groepje dansmariekes, die gehuld in toepasselijke petticoat een soort line-dance act opvoeren op de nummers van Fantom en zijn mannen. Zo moet het zijn geweest in the good old jaren vijftig. De show wordt echter gestolen door de zevenjarige zoon van gitarist Patrick Ouchene, die de hele avond tegen het podium aangeplakt zit en compleet uit zijn dak gaat op papa’s muziek.
The Tinstars’ drummer Ronnie Smit had al snel in de gaten dat de kleine Ouchene geen gitarist gaat worden, maar een drummer/percussionist. De kleine heeft talent, zo blijkt als Smit zijn drumkruk voor één nummer afstaat. Tot groot vermaak van het publiek. The Tinstars zelf fingerpicken zich een weg door de set. Niet slecht. En nog altijd dansbaar, zo laten de onvermoeibare dansmariekes wel zien. Het geheel is wel wat meer ingetogen dan de Belgische collega’s. Daar kan zelfs zangeres ‘Ruby Pearl’, die een paar nummers meedoet, niets aan veranderen. Invalgitarist Buddy Holly, pardon Willem Treur, geeft geen krimp. Het is alsof hij al sinds de oprichting meedoet. Zijn Dick Dale-imitatie is te gek.
The Wieners mogen de avond afsluiten. Dit trio uit de omgeving Eindhoven is meer een vintage tribute–band, dan een standaard rockabilly-combo. Maar juist die variatie doet het goed bij het publiek. De sound van Buddy Holly, Eddie Cochran, Johnny Cash, Elvis Presley, The Everly Brothers komt natuurlijk ook hier naar voren. In een fijne mix van nummers uit de tijd dat Nederland verder opklauterde tot de welvarende natie die het nu is. De oorlog is voorbij, de Spoetnik wordt gelanceerd, oké er is woningnood en ‘Vadertje Drees’ heeft zijn langste wel tijd gehad, maar het leven is goed! Met de hang naar dat tijdperk spoort zanger en contrabassist Jaap Wijn het publiek nog eens aan. Maar als de klok naar middernacht loopt, blijken ook de dansmariekes niet meer de jongste. Ze hebben genoten en gedanst. Evenals de kleine Ouchene, die het genre vast meeneemt naar zijn generatie.