Met goede moed en nog natte gympen lopen de festivalbezoekers het terrein op. Na de kletsnatte vrijdag heeft de Concert at SEA zaterdag wat goed te maken. De line-up is veelbelovend en de poncho’s kunnen in de tas blijven: de stemming zit er in op de Brouwersdam.

PEER is de eerste en ook gelijk de jongste band die het Umoja podium beklimt. Hun nummer ‘Serenity’ gaat over de rust die de Zeeuwse jongens altijd kunnen vinden op de Brouwersdam. Die rust is vandaag ver te zoeken, de rockmuziek van PEER is de perfecte warming-up voor een lange festivaldag. Tijdens de enige regenbui van de dag kijkt  The Common Linnets uit op een zee van poncho’s. Hun set is niet verrassend, er wordt braaf tussen de lijntjes gekleurd en gespeeld zoals het publiek van hen gewend is.

Op deze echte zomerdag is het druk bij het strandpodium. Uitrusten aan de waterlijn kan op de klanken van Broeder Dieleman. Niets zo passend als deze verhalende muziek gezongen in Zeeuws dialect. Als we dan toch aan de Zeeuwse kust zijn…

Jett Rebel heeft het wel gehad met de rust: “The Common Linnets zijn afgelopen, make some motherfucking noise!” Zelf kan hij daar wel wat van met zijn vele uithalen en uitbundige solo’s. Ook presenteert hij een nieuw nummer dat smaakt naar rock-‘n-roll. Jett Rebel bewijst dat hij op het “grote mensen podium” van Concert at SEA thuis hoort. Op het Umoja podium bedankt Lucas Hamming de zon. Dankzij zijn energieke band knallen zijn nummers net zo hard als op zijn platen, maar toch blijft er ruimte voor spontaniteit. Met losse heupen en een gigantische glimlach beweegt Lucas Hamming over het podium en geniet van het publiek. En het publiek geniet daar weer van. 

Voor De Jeugd Van Tegenwoordig staat de Brouwersdam nokvol. Aan de zijkant van het podium staart Freddie tevreden de zee over: ze zijn dit jaar voor het eerst uitgenodigd op Concert at SEA. Na ‘Watskeburt?!’ wordt er gegrapt dat er geen hits meer over zijn. Toch wordt ieder woord van ‘Sterrenstof’ keihard meegezongen en op ‘De Formule’ kan het publiek, zoals beloofd, helemaal los gaan. Jeremy Loops speelt met een loop-pedaal en creëert zo een leuke show met een unieke sound. Zo bouwt hij het nummer ‘Mission to the Sun’ op een sample van een kinderspeeltje waarmee hij de hele wereld over reist. Omdat hij in Nederland nog niet zo bekend is als in zijn thuisland Zuid-Afrika is hij blij verrast dat ‘Down South’ ook hier meegezongen wordt. Het Umoja podium lijkt vandaag het podium van de dankbare artiesten te zijn. 

Op het Zeeland podium maakt Skunk Anansie indruk. Frontvrouw Skin steelt de show maar door de vermakelijke interactie met haar bandleden is het duidelijk dat de band er als geheel staat, en goed ook. Skin uit haar frustratie over de actualiteiten in het Verenigd Koninkrijk en het racisme dat daarmee hand in hand gaat. Als ze het publiek in duikt, wordt ze omringt door een zee van mobiele telefoons. Ze spreekt er toeschouwer op aan: “Je kijkt naar me door je scherm, ik sta vlak voor je!” en plant een kus op zijn hoofd. Oudere hits als ‘Weak’ en ‘Twisted (Everyday Hurts)’ knallen het podium af en Skin springt zelf ook zo vaak mogelijk het podium om zich te laten dragen door het publiek.

Zoals elk jaar sluit Bløf Concert at SEA af. Het festivalpubliek is uitgelaten en zingt luidkeels mee. Tijdens ‘We Doen Wat We Kunnen’, waarbij Stephanie Struijk meezingt, wordt Bløf bedankt voor het fijne weekend met duizenden deinzende lampjes en aanstekers. Een mooi emotioneel moment ontstaat wanneer ‘Ze Is Er Niet’ wordt opgedragen aan overleden drummer Chris. Tot tweemaal toe wordt Bløf teruggeroepen. De tweede keer verschijnt ook vrijdag-gast Typhoon om een nummer dat zij samen geschreven hebben te vertolken. Bløf en Typhoon sluiten de avond af met een ode aan Thé Lau en een politieke boodschap: ‘Iedereen Is Van De Wereld’. En dan zit Concert at SEA 2016 er op. Een betere tweede dag van het festival had het niet kunnen zijn.