Het publiek is het er over eens: de bands mogen dan bij de meesten onbekend zijn, wat ze voorschotelen is dik in orde. Al is het bij de laatste twee bands voornamelijk death metal uit een doosje. Psychiatric Regurgitation heeft daar nog een goede verklaring voor, zo horen we van bandoprichter Dylan Crouch: “Een drummer en tweede gitarist konden niet mee op deze tour. Excuses dat we daarom wat iel klinken.” Op cd is dat allemaal te verdoezelen, live duidelijk niet. Niet te min komt de groep met drie leden ook nog behoorlijk goed weg en dat terwijl de act officieel maar twee leden heeft. Niet moeilijk om te zien wie dat zijn. De ingehuurde bassist staat er bij als een zoutzak en lijkt het allemaal niet heel erg leuk te vinden.
Death metal uit een doosje
Amerikaanse metal package overtuigt in The Lane
Het reizende metalpackage Devouring Europe streek neer in in Oostburg. Zo gebeurde het dat afgelopen vrijdag vijf Amerikaanse bruute death metalbands te zien waren in The Lane. Een avondje hakken en zagen in USA-style. Wat staat voor hoe lomper hoe beter. Kwalitatief was het prima alleen zijn drumcomputers toch een beetje een dooddoener.
‘Blikvanger’ en hoofdact Bloodsoaked heeft geen excuses voor het ontbreken van bandleden. Bloodsoaked is nu eenmaal een eenmansformatie! Zanger/gitarist Peter Hasselbrack brult en soleert vrolijk met een orkestband mee. Het blijft toch een raar fenomeen slechts één artiest zien en er veel meer horen. Dat is iets voor het Tros muziekfeest op het plein, maar niet voor een death metalshow. Natuurlijk: het scheelt een hoop reiskosten als je op tournee bent. Want waar een beetje formatie een behoorlijke bestelbus nodig heeft, past Hasselbrack’s ‘band’ in een rugzak en een gitaarkoffer. Dat er toch een enorme touringcar voor The Lane staat, is omdat alle bands daar mee vervoerd worden. Muzikaal is het best te pruimen. Het zou wat zijn als de tape niet stak zou spelen, maar qua show slaat de verveling snel toe. De Amerikaan is niet zo’n showman. Het is de laatste Nederlandse show voor Bloodsoaked en de een na laatste in de geschiedenis van dit project. Hasselbrack stopt er mee. Hij gaat andere muzikale wegen bewandelen. En als hij uit de band stapt, is er nog slechts een tape. Dat wordt wel heel saai op het podium.
De beste band van de avond is zonder twijfel Soul Remnants, uit Litteton Massachusetts. De act heeft in Mitch Fletcher een prima aanjagende brulboei en heeft daarbij een zeer strakke (live) ritmesectie. Hier lusten de honden wel brood van en meer dan een boterham. Deze band snapt ook het best dat ook in kleine zalen zieltjes gewonnen kunnen worden. Voor de laatkomers (waaronder ondergetekende) die Morose Vitality gemist hebben, is Grooms of the Stool een uitkomst. De twee bands ruilen onderling muzikanten, spelen en grunten met elkaar mee en zijn eigenlijk een grote familie. Ook muzikaal scheelt het allemaal niet zo veel. Voor de leek: een bak herrie, voor de geoefende luisteraar: vierkante Amerikaanse death metal met af en toe wat melodie. Lekker bij een biertje en een vette hap.