The Shore Cries Attic speelt vandaag hun "tweede of derde" optreden volgens zanger Jason Verduyn. Met nieuwe gitarist Wouter de Bruijn ook nog. Vanaf opener 'Waterfall' zit de stemming er goed in, een mannetje of honderd, minstens, slaat de verrichtingen van het verse bandje uit Vlissingen/Middelburg gade. De zanger toont zich direct de sfeermaker van The Shores Cries Attic en rent en danst over het hele podium, zijn bandleden en het publiek begroetend. “Ik zie een potentiële moshpit.” Die blijft uit maar meegedaan wordt er zeker met de punkrock, dan weer funkrock dan weer poppunk. Een hele slimme opener, hard en energiek.

Square Four krijgt een kleine tien minuten voor de ombouw, wat aan de korte kant zou je denken. Dat valt wel mee, het viertal is er snel klaar voor. Eerder geroemd als garagerock, valt het vandaag met de nieuwe songs, eerder onder alternatieve rock in de richting van Arctic Monkeys te schuiven. Vooral het derde nummer 'Girlfriend' heeft een prettige indiepop sound. Het grote werkpunt van Square Four is echter de zang, die blijft wat bleu, zowel van bassist/zanger Tim van der Meer als van gitarist Pepijn de Jonge. Iets meer pit erin en wat meer interactie met het festivalpubliek dat jouw band nog nauwelijks kent, zou de band geen kwaad doen.

Rapper Willy The Poet en zijn maat MC Rino hebben het een stuk lastiger, Zeeland lijkt niet echt warm te lopen voor de eenzame hiphopper met zijn lange gestalte en hippe hoedje. ´Power To The People´ is een aardige opwarmer, maar de hiphopshow komt nauwelijks van de grond. Bij het liefdeslied raakt The Poet bijna zijn adem kwijt, dat doet het allemaal geen goed en verhalen in diezelfde track over ´The Club´ komt bij Middelburg toch ongemakkelijk en, excuses Willy, clichématig over. De positieve vibe van de man en zijn mc zijn te prijzen en de trots op video ´I Swear To God´ ook, maar te vrezen valt dat Willy The Poet alleen voorrondewinnaar blijft en geen eindwinnaar.

Het Middelburgse Keaton bestaat nog niet zo lang, maar heeft alle moves al onder de knie. Bij zanger Maxime komt het continue handje naar zijn hart in ´Walking You Home´ al snel irritant en gemaakt over waardoor je sterk het gevoel krijgt met een weliswaar ingespeelde, maar toch ´band-volgens-een-formule' te maken hebt waar de spontaniteit uitgecoacht is. De clichematige breakdown in opener 'Follow' is ook te bedacht. Sterke punten is de voortdurende uitleg van de “alledaagse dingen” waardoor de band geïnspireerd is. Wie van Editors houdt, zal de opbouw en de popsound kunnen waarderen. Nadeel voor Keaton is dat er geen tijd meer is over de bedoelde afsluiter. Maar dat kan ook komen doordat Town Of Saints bijna een kwartier eerder begint op Main Stage.

Giant Diamond Sea Turtle hakt van heel ander hout spaanders: de band gaat ergens tussen metal core en hard core inzitten door met een zanger te werken die voornamelijk grunt, Jelle Haaima (wit In For The Kill shirt) en een gitarist die af en toe op een punk/hard core wijze zingt, Jeroen Mechielsen (zwart In For The Kill shirt). En met nummers als 'Fuck This World' ook weer een heel andere richting dan Keaton zojuist. Het koppelen van zware metal core aan wat meer melodieuzer hard werk, werkt en de “Jump jump!” aanmoedigingen ook, veel jeugd voor het podium gaat los. Het draagt Haaima in het slotnummer op handen naar een van de palen vanuit waar de zanger ondersteboven doorzingt. Goeie show, maar de Spectra finale lijkt op een appelen-met-peren-vergelijkingen uit te draaien.

Dat vermoeden wordt versterkt door de death metal van Hatred Defined. De band uit Goes heeft fans mee en ook de jeugd uit Ovezand en omstreken maakt de energie op in circle en mosh pits. In het begin valt het mee, twee rijen springende jongeren en daarachter rustig glazen graaiende kinderen maar rond het eind komt ook het publiek bij Hatred Defined, of ongeveer eenvijfde van de tent dan toch, weer helemaal in de dansstemming. Hatred Defined speelt technisch prima en lijkt elk nummer een double bass drum nodig te hebben. Slotnummer 'Urge To Kill' ontaardt in de grootste moshpit van de dag.