Vrijdagavond 20 september speelt de legendarisch Engelse rock/blues band Ten Years After in een niet volledig uitverkocht Gebouw-T te Bergen op Zoom. De band wordt vooraf gegaan door de La La Lies die de eer hebben om enkele malen het voorprogramma te mogen verzorgen van TYA. De La La Lies die recent hun bassist zagen vertrekken, hebben dit opgevangen met Daan van der Linden op bas, die reeds zichtbaar moeiteloos meedraait met de band. Zanger Sander den Das geeft aan na het optreden, dat het inderdaad erg lastig en naar is wanneer er een bandlid wegvalt die alle muziek kent en weet te spelen. Maar dat Daan zijn rol binnen de band serieus neemt en dat het weer de goede kant op gaat. De energie is weer teruggevonden binnen de La La Lies. Dit is ook te merken tijdens het optreden van de band, een performance dat het publiek al losmaakt en opwarmt voor de hoofdact.
Ten Years After start met een voorzichtige omarming van het publiek...
...om hen vervolgens genadeloos in vervoering te brengen
Het optreden van Ten Years After in Gebouw-T te Bergen op Zoom, verloopt van een voorzichtig aftasten, naar bezieling, enthousiasme en interactie met het publiek; “Come and join us after the show, we would love to meet you guys!”
Tijdens het voorprogramma is al te horen dat het met het geluid prima in orde is, wanneer TYA vervolgens de registers open trekt, is dit helemaal overduidelijk te merken. TYA treedt nu ruim tien jaar op met gitarist/zanger Joe Gooch, die de in maart dit jaar overleden ziel van de band, Alvin Lee vervangt. Dat de persoon Lee niet te vervangen is en het ook niet de bedoeling is te vergelijken, mag duidelijk zijn. Gooch speelt technisch perfect de dertien nummers in totaal en weet de oude TYA songs met zijn eigen stemgeluid een persoonlijke draai te geven.
TYA trapt af met het nummer ‘I’m coming on’ uit 1971 en het is direct merkbaar dat de jonge Gooch zijn plek heeft gevonden tussen de oud gedienden van TYA. Wel lijkt het publiek even zoekende naar het herkenbaar warme blues geluid van Lee en hier wordt her en der even over van gedachten gewisseld. Ook de bandleden lijken los te moeten komen, toetsenist Chick Churchill, kijkt wat verveeld over zijn instrument heen het publiek in. Gelukkig is deze zogenaamde verwarring van zeer korte duur, na de song ‘Hear me Calling’ lijkt de avond mooi te worden.
De charismatische bassist Leo Lyons is de woordvoerder van de band en heet iedereen welkom; “Where are we right now? Bergen on Soup? What a weird name is that!” het publiek gaat gretig de interactie met Lyons aan en wanneer Lyons vertelt over een optreden van TYA begin jaren ’70 roept er iemand uit de zaal dat hij daarbij was, “I already thought I recognized you, even from this distance!” is Lyons reactie. Tijdens de show zoeken de bandleden stuk voor stuk deze interactie op, met als resultaat dat het een ontspannen en prettige show is om naar te kijken en luisteren.
De charismatische bassist Leo Lyons is de woordvoerder van de band en heet iedereen welkom; “Where are we right now? Bergen on Soup? What a weird name is that!” het publiek gaat gretig de interactie met Lyons aan en wanneer Lyons vertelt over een optreden van TYA begin jaren ’70 roept er iemand uit de zaal dat hij daarbij was, “I already thought I recognized you, even from this distance!” is Lyons reactie. Tijdens de show zoeken de bandleden stuk voor stuk deze interactie op, met als resultaat dat het een ontspannen en prettige show is om naar te kijken en luisteren.
TYA speelt vervolgens een reeks hits zoals: ‘Love Like a Man’, ‘Love to Change the World’ en ‘Schoolgirl’, wat de goede sfeer alleen nog maar versterkt. Hetzelfde geldt voor de drumsolo van Ric Lee. Energiek en met het zweet gutsend van zijn voorhoofd, trakteert Ric Lee het publiek op alle geluiden die hij uit zijn drums weet te halen en neemt hier ook alle tijd voor.
Na twaalf nummer te hebben gespeeld waarvan ‘Going Home’ de laatste is in de rij en gretig wordt ontvangen door het publiek, bedankt TYA hen en verlaat het podium. Dit om vervolgens terug te komen voor een toegift. Deze toegift bestaat uit één nummer te weten: ‘Choo Choo Mama’. Na dit nummer te hebben gespeeld wordt het publiek uitgenodigd om vooral even hallo te komen zeggen; “Come and join us after the show, we would love to meet you guys!” Dit resulteert uiteindelijk in een gezellige afterparty met alle bandleden, dat de avond alleen nog meer legendarisch maakt.
Na twaalf nummer te hebben gespeeld waarvan ‘Going Home’ de laatste is in de rij en gretig wordt ontvangen door het publiek, bedankt TYA hen en verlaat het podium. Dit om vervolgens terug te komen voor een toegift. Deze toegift bestaat uit één nummer te weten: ‘Choo Choo Mama’. Na dit nummer te hebben gespeeld wordt het publiek uitgenodigd om vooral even hallo te komen zeggen; “Come and join us after the show, we would love to meet you guys!” Dit resulteert uiteindelijk in een gezellige afterparty met alle bandleden, dat de avond alleen nog meer legendarisch maakt.
Naast de goede geluidskwaliteit en een fenomenaal optreden, moet er gezegd worden dat de campagne ‘luisteren of fluisteren’ van Gebouw-T zijn vruchten begint af te werpen. Deze campagne opgestart om de bezoekers erop te wijzen dat caféwaardige gesprekken niet tijdens een concert gevoerd moeten worden. Dit ook uit respect richting de artiesten die optreden. Een bewonderenswaardig initiatief dat ook deze avond heeft bijgedragen aan een prettige sfeer.