En nu zitten we hier en staan we over een paar dagen op het podium, best spannend dan!” Rick: “Voor ons is het allemaal vrij snel gegaan, maar Martin en Jesper hebben natuurlijk al een hele aanloop gehad van bijna twee jaar.” Martin: “Ja dat klopt ook, je hebt het hele proces van bandje beginnen en nummers schrijven al gehad, dat scheelt toch een hoop.” Rick: “Dat is heel relaxt hoor! En de ruimte is er gewoon om je eigen invulling te geven aan een nummer. Ik drum heel anders dan Martin en kan dit ook binnen de bestaande nummers kwijt.” Martin: “Wanneer het ritme en de beats maar kloppend zijn ben ik blij, de verdere invulling moet Rick gewoon zelf weten, dat kan hij beter dan ik, dus daar is hij totaal vrij in. Ook de bas lijn bijvoorbeeld, daar heeft Robbert ook de vrije hand in. Ik kan dingen wel gaan voor spelen, maar daar heb ik helemaal geen trek in, hij doet dit gewoon naar eigen inzicht, capabel genoeg hoor!”  

En de naam ‘Harbour of Souls’ hebben jullie tezamen bedacht? Of hoe is dit gegaan? Martin: “Nou, dat is eigenlijk ontstaan toen Jesper en ik dat eerste nummer opnamen, dat ook ‘Harbour of Souls’ heet! Ik was wat klanken aan het produceren met mn stem, nog niet eens een tekst ofzo en uit die klanken kwam ineens het woord Harbour naar boven, dit werd uiteindelijk Harbour of Souls en dat vonden we wel lekker klinken. Ook voor een band naam. En tja een verdere diepere betekenis heeft het niet eens zozeer.”    

Hoe zou je jullie band omschrijven, stel je mag een paar regels kwijt over Harbour of Souls?
Martin: “Dan is het Hard Rock/ Heavy Metal, niet meer of minder dan dat denk ik.”  Robbert: “We denken niet echt in genres, we hebben nu samen als band een aantal nummers geschreven, maar hangen daar geen bepaald genre aan. We maken de muziek en werken aan een vet nummer!” Martin: “Ja je geeft wel eens dingen een naam, omdat het makkelijker is om het te snappen. Bijvoorbeeld: “Speels eens die Alice in Chains riff, ja dan weet iedereen welke ik dan bedoel.” “Ik denk dat heel veel muzikanten, vooral de niet ‘geschoolde’ zo praten met elkaar: “Waar begint het nummer ook alweer? Oh ja, vakje zeven..!” “Verder qua stijl pik je natuurlijk altijd invloeden van andere bands mee en je probeert je eigen geluid te creëren waarmee je je misschien toch onderscheidt van de rest. Wanneer je je nummers aan iemand anders laat horen, is het toch meestal: ‘Oh, dat lijkt op die en die band of het heeft iets weg van..’ dat hou je toch.”  

Nu komen jullie uit verschillende richtingen, hebben jullie andere achtergronden en interesses, hoe vinden jullie elkaar in de muziek, hoe vindt deze ‘klik’ plaats?
Martin: “Nou ja, we kennen elkaar. We hebben allemaal wel een eigen smaak, maar weten elkaar op een overlappend stukje muzikaal te vinden.” Rick: “We hebben ook een aantal dezelfde interesses en bands die we goed vinden.” Martin: “Ook buiten de band doen we dingen samen, naar concerten gaan bijvoorbeeld. Je moet het gewoon met elkaar ‘maken’ en dat we toch veel dezelfde dingen leuk vinden, werkt ook in ons voordeel natuurlijk.” Robbert: “Dat zijn ook dingen zoals hetzelfde gevoel voor humor en je instelling. Op persoonlijk vlak klikt het gewoon goed.” Martin: “Tja, verder je neemt iemand zoals hij is en je kent z’n goede en slechte kanten. Verder heb je er maar gewoon mee te leven denk ik, zij met mij ik met hen. Ik denk er eigenlijk nooit zo over na…” Robbert: “Ook ik heb al in meerder bandjes gespeeld en je weet gewoon of iets werk of niet, het is een bepaald gevoel. Zo voel je dus ook heel snel wanneer iets niet werkt. Dat heeft vaak ook helemaal niets te maken met het feit dat iemand wel of niet aardig is. Maar de klik komt er niet, de chemie ontbreekt. Binnen ‘Harbour of Souls’ is die klik er wel, het voelt goed. Je kan het uitdiepen of analyseren, maar het voelt goed of niet.”

Wat is verder nog kenmerkend van de band, of in de manier waarop jullie (samen)werken? Martin: “Ik vind dat we uiterst kritisch zijn en ook de dingen weggooien waarvan we niet helemaal zeker zijn. Ook vragen we anderen naar hun mening en dat nemen we mee in onze ontwikkeling.” “We vinden dat de muziek duidelijk moet zijn, geen progressieve rock ofzo. Couplet, refrein, een solo erin, het moet kop en staart hebben, drie á vier riffs maximaal, gewoon echt een liedje! Dat is een afspraak die we hebben gemaakt. Niet dat je uren moet zoeken naar de clou. En hé, we zijn een stel houthakkers en daarbij moet je het ook nog eens allemaal onthouden!!” Rick: “Een duidelijk nummer met veel energie gebracht is heel lekker en het heeft niet teveel ‘gedoe’ nodig dan. Het moet blijven hangen vind ik.”  Martin: “De nummers ontstaan meer uit klanken, een melodie en zanglijn dan dat de tekst er eerst is. De klank vind ik belangrijker dan de inhoud van een tekst, ik ga dan ook niet zitten en denken: ‘nu ga ik over dit onderwerp eens een nummer schrijven’. Tijdens het jammen gebeurt er heel veel, dan komen er flarden van teksten naar boven en misschien heb je dan vier zinnen en bouw je dit later uit tot een tekst. Soms roep je wat woorden of klanken tijdens het jammen hier komt een idee uit voort.” Robbert: “Het moet oprecht, intens en eigen zijn dat wat je maakt en geen ‘verantwoorde muziek’ zoals Coldplay, wat kan ik daar chagrijnig van worden!”  

Nu we een beetje een beeld hebben bij de band ‘Harbour of Souls’, wat kan het publiek van jullie verwachten? Wat zouden jullie willen neerzetten of meegeven?
Martin: “In ieder geval wel dat er ook echt een band heeft gestaan, misschien dat we het publiek kunnen verrassen of enthousiast maken met ons muziek. Je gaat wel eens naar een concert toe en dan word je aangenaam verrast door een onbekende band, door de muziek of de energie en dat je het achteraf nog eens gaat opzoeken op internet bijvoorbeeld. Dat je blijft hangen bij het publiek, dat zou tof zijn. In het half uur dat we spelen in ’t Beest te Goes gaan we knallen. Het is ons allereerste optreden en natuurlijk zal dat even raar zijn. Je hebt ineens te maken met allerlei gepiep en gekraak en dat is wennen.”