Zink presenteert CD in verlaten Gemaal

Smerige rock op en speciale plek

Wiebe Radstake ,

Een aantal kilometer buiten het dorpje Ouwerkerk, in de polder omgeven door hoge bomen en wat water ligt een verlaten gemaal. Al jaren niet meer in gebruik en daarom een perfecte plek voor een illegaal underground feestje. Voor de band Zink (uit Dreischor, Schouwen- Duiveland) een ultieme plek voor de release van hun eerste album. 

Je zou kunnen denken dat het handiger is om een cd release als Schouwse band in een podium als Brogum te doen, maar dat was volgens Maric de Ruiter (gitarist/zanger van Zink) te voor de hand liggend. Juist een speciale plek als het gemaal was nodig voor deze release. De Grunge sound van Zink komt nog beter uit de verf in zo'n oud verlaten slooppand. 
 
Omstreeks negen uur loop ik de door waxinelichtjes verlichte oprijlaan op en hoor al de tonen van Albert Sofa klinken. Deze one man band uit Rotterdam opent de avond. Het gemaal is waterdicht gemaakt met zeilen en verlicht met paarse lichtbalken. Het is afgeladen vol binnen en er mag gewoon gerookt worden, ook wel weer eens fijn tijdens een concert. Men waant zich terug in de jaren 80 in een of ander kraakpand in Amsterdam maar bedenkt dan, dat er buiten alleen een lege verlaten polder is. Er wordt binnen al aardig gedanst op Albert Sofa, met gitaar, snare en basdrum maakt hij snelle rechtoe rechtaan rock n roll in de stijl van Bob Log, Seasick Steve en The White Stripes. Een ontzettend snelle vingertechniek zorgt ervoor dat er eigenlijk niks aan geluid mist bij deze artiest. 
 
Na Albert Sofa is het de beurt aan Monsun. Deze band uit Goes brengt snelle en uiterst dansbare bluesrock. Vaak is het zo bij bluesrock bands dat ze vervallen in een soort standaard blues repertoire en aan het begin van hun optreden vreesde ik dat dit ook ging gebeuren. Maar Monsun brengt de muziek met zoveel passie dat hier geen sprake van is van een standaard optreden. Dit is spelen met bezieling. Denk bijvoorbeeld aan Ten Years after en dat steeds harder losgaand. De glansrol is weggelegd voor de gitarist/zanger, hij weet precies waar de accenten moeten liggen in solo's en switcht gemakkelijk van lead naar rhythm gitaar en vice versa. 
 
Tijdens het ombouwen naar Zink draait Dj Echo platen die wel passen in deze kraaksfeer, van Oblivians naar Cramps: smerige garagerock. Zink speelt gelijk zoals deze band hoort te doen: hard en vol uithalen van zanger Maric de Ruiter. Bassist Gus Versluis vliegt over het podium met ontbloot bovenlichaam en drummer Aswin van As onderbouwt dit met krachtige drums. Op Anywave dit jaar liet de band al zien dat ze ontzettend vooruit gegaan zijn en dat er veel geoefend is en dat doen ze nu nog eens even dunnetjes over. Oude en nieuwe nummers worden afgewisseld en vaak eindigen de nummers in geluidsmuren en een feedback uit de versterkers. Het publiek wordt steeds enthousiaster en vliegt alle kanten op. Een prachtig beeld: deze uitgewoonde ruimte die nog erger uitgewoond wordt. Het oude gemaal trilt op haar voegen. Als puntje van aandacht zouden er misschien wat rustpunten in de show gebracht kunnen worden, om daar vanuit op te bouwen naar de hardere nummers. Na drie kwartier wordt de band aangesterkt met leden van Zinkzand voor twee nummers, dan nog één nummer alleen en Zink is klaar met spelen. De band straalt na het optreden en bedankt iedereen voor het komen. En het publiek bedankt Zink voor het organiseren van dit evenement en het spelen en koopt gretig het album dat de zaal rond gaat.