Er hangt een gezellige sfeer in De Spot. Een druk geroezemoes zoemt door de zaal langs alle opgezette tafels waaraan zo’n honderd Middelburgers, studenten, ouders en geïnteresseerden hun stoelen hebben aangeschoven.
Back to the 40’s met The Roosettes in De Spot
In het voorprogramma (ont)spannende jazz
Na al veel kleinere optredens te hebben gegeven, waaronder voor oud commissaris van de Koningin, Karla Peijs, maakt The Roosettes nu haar debuut in De Spot met een volledige avond gewijd aan close harmony. Tim Frieke (piano) en Maurits den Hollander (bas) mogen de zaal opwarmen met energieke jazz.
Het licht dimt, en het gemurmel van stemmen valt weg zodra de twee muzikanten hun instrumenten beginnen te bespelen. Tim Frieke op piano, begeleid door Maurits den Hollander op contrabas, hebben direct de aandacht als de ontspannen jazzmuziek de oren van het publiek bereikt. De twee Rotterdamse jazzmuzikanten, gekleed in pak en vlinderdas, spelen vloeiend de noten die zo op de ‘Best of Blue Note’ cd’s zouden kunnen staan.
De ongebruikelijke combinatie van de fijn dansend pianospel, vergezeld door de authentieke, vaak solerende contrabas, doen het geheel erg lijken op andere beroemde jazzduo’s. Voorbeelden hiervan zijn Duke Ellington samen met Ray Brown, bekend van hun album ‘This One’s for Blanton!’. Maar ook de link naar Charlie Haden en Kenny Barron’s album ‘Night and the City’ zou gemaakt kunnen worden.
De ontspannen jazz wordt van tijd tot tijd omgevormd tot een spannende variant als bassist Maurits met een strijkstok de sfeer tot iets mysterieus omtovert. Het publiek geniet overduidelijk. Toch is het na drie kwartier tijd om het podium vrij te maken voor de hoofdact van deze vrijdagavond: The Roosettes.
Het decor is volledig uitgerust in de Barbershop stijl door een overvloed aan bloemen, twee grote ouderwetse lampen en een oude pick-up. Ook een Elvis-achtige microfoon maakt deel uit van het decor.
Wanneer de show wordt aangekondigd door de originele video die oorspronkelijk The Chordettes’ ‘Lollipop’ aankondigt, is de sfeer compleet. The Roosettes komen, net als The Chordettes indertijd, het ritme klappend het podium op om vervolgens een swingende en ook loepzuivere versie van dit liedje voor te dragen. De elf dames uit Middelburg, gekleed in bloemenjurken en met gekrulde haren, zingen onder leiding van zangeres en dirigente Joanna Hornik onder andere liedjes als de in 1964 geschreven ‘Fly Me To The Moon’ (Ben Howard) - waarvan Frank Sinatra’s versie tijdens de Apollo 10 reis werd afgespeeld - de bekende ‘Somewhere over the Rainbow’ en ‘Diamonds are a Girls Best Friend’ maken onderdeel uit van het repertoire.
Barbershop is begonnen aan het begin van de 20e eeuw in een kapperszaak, waar Afro-Amerikaanse mannen besloten om samen te zingen, al wachtend op hun beurt om geknipt en geschoren te worden. Traditioneel gezien zijn het enkel mannen die onderdeel uitmaken van dergelijke a capella zanggroepen. Maar, vrouwen hebben hun eigen variant gecreëerd. Deze variant kwam vooral tot bloei tijdens de wereldoorlogen als vermaak voor de soldaten. Beroemde namen van vrouwelijke close harmony groepen uit de jaren ‘40/’50 zijn onder andere The Chordettes en The Andrews Sisters. Zij vormen de belangrijkste voorbeelden voor The Roosettes. Tijdens de introductie van hun songs, vermelden de dames dan ook vaak de link naar deze twee inspiratiebronnen.
De zanggroep The Roosettes is in 2010 door twee studentes van de, in Middelburg gelegen University College Roosevelt, opgericht en bestaat nu uit een combinatie van studentes en vrouwen van buiten de universiteit. De groep streeft naar eigen zeggen naar, “no girly, girly, high screaming, fragile sound, but a warm soulful, powerful sound”.
Het gehele repertoire van de avond wordt loepzuiver gezongen, terwijl er door de dames rustig op de muziek wordt mee gewiegd. De sfeer zit er goed in. Veel liedjes worden aangekondigd met uitleg over de keuze van het liedje, of een interessante geschiedenis. Tussen de songs door zijn er van tijd tot tijd korte intermezzo’s bestaande uit grappige reclamefilmpjes anno 1940, die de sfeer hoog houden. Ook weet deze Middelburgse damesgroep de aandacht goed vast te houden door slim gebruik te maken van een wisselende samenstelling van zangeressen. Variërend van 3 zangeressen, met een fragiel geluid, tot aan een krachtige sound van 11 zangeressen, verveelt het optreden geen moment.
Na een klein uur is het ook voor The Roosettes tijd om het podium te verlaten. Het moment van toegift wordt toepasselijk gebruikt om ‘We’ll Meet Again’ van Ross Parker te zingen. De tekst “We’ll meet again, don’t know where, don’t know when” vertolkt haarfijn de hoop voor deze zanggroep. Het langdurige applaus van het publiek onderstreept deze wens.