JMF: Verslag Junior en International Jazz Award

Jazz In Progress en Keno Harriehausen Quartet in de prijzen

Celia Swart ,

Het pinksterweekend is voor Middelburg het jazzweekend. Zaterdag 18 Mei startte weer een editie van het Internationaal Jazz Festival Middelburg. Zowel Internationale bands als Nederlandse bands stonden op het hoofdpodium om te laten horen wat volgens hun Jazz is. Zoals elk jaar en dus ook dit jaar, zijn er weer de Junior Jazz Award Zeeland (B-categorie) en de International Jazz Award Zeeland (A-categorie).

Als eerste finalisten zijn het duo Veerle Koens & Sebastiaan Nabbe. Nog maar twee jaar krijgt Sebastiaan Nabbe les in ‘lichte muziek piano‘ en met nog simpele ritmes begeleid hij zeer goed Veerle Koens op dwarsfluit. Zowel in de rustige balled als in de up-tempo nummers kan Veerle goed laten zien wat ze muzikaal in haar heeft: een mooie sound. In de solo's laat ze haar improvisatie skills goed horen.
 
De winnaars van de Junoir Jazz Award zijn Jazz In Progress. ''Met eigen composities die er mogen zijn en een overtuigende, vanzelfsprekende en swingende uitvoering'', aldus de jury. Je kon horen dat ze op elkaar waren in gespeeld: piano (Martin Kanters), drums (Stijn Berer) en bas (Emiel Cornelisse) klikken goed in elkaar voor een dikke grooving sound. Daardoor kan de dwarsfluitist (Veerle Koens) en alt-saxofoonist (Martijn Kapel) hun improvisatie-krachten goed op de kaart zetten. Martijn Kaper weet bij elke noot die hij speelde een diepere lading te geven. Fluitiste Veerle Koens, die we nog kennen uit de vorige band, speelt ook met deze bezetting mee. Ze kan alleen nog maar meer laten zien wat ze in haar heeft.
 
De conservatorium studenten strijden vandaag in de A-Categorie. Het Bernard van Rossum Quartet is afkomstig van het Conservatorium van Amsterdam. Met eigen composities van de saxofonist weten ze een eigen sound aan het quartet te geven. Het kwartet  bestaande uit Saxofoon (Bernard van Rossum), piano (Loran Witteveen), drum (Joan Terol Amigó) en contrabas (Marzo Zenini) speelt  melodische rechte jazz met flamengo-kleuringen.  De jazz wordt afgewisseld met af en toe stevige swingritmes. In alle composities komen de muzikanten goed tot z'n recht in de solo's
 
Ook twee bands van het Gentse conservatorium doen mee aan de International Jazz Award Zeeland. Als eerste was het de beurt aan Gentrifuge, een jazz trio bestaande uit gitaar (Johan De Pue), drums (Antoon Kindekens) en contrabas (Mattias Geernaert). Een samenstelling wat je niet vaak ziet. Met arrangementen van Bill Frisell, Radiohead en eigen composities hadden ze een duidelijke eigen sound van postrock tot flamengo invloeden. In de nummers zijn improvisatie en een sfeer neerzetten belangrijkste aspect van de act.
 
Op zondag 19 Mei is allereerst de Stefan Franssen Group van het conservatorium van Amsterdam aan de beurt. De bandleider, drummer en componist Stefan Franssen komt enigszins bescheiden over wanneer hij zijn nummers presenteert, maar met een doel: “veel is geïnspireerd op gebeurtenissen in mijn leven”. Met Liya Grogoryan op piano, Yoel Molino op gitaar en Tobias Nijboer op contrabas maken ze een mooi melodisch en lyrisch muzikaal verhaal wat doet denken aan aan composities van bijvoorbeeld Christian Scott.
 
De tweede act uit Gent is het Charlie Jay Quintet. Bestaand uit een samenstelling die je niet vaak ziet: piano (Bram Verhaeghe), contrabas (Nils Vermeulen), drums (Gert Malfiet), gitaar (Cyriel Vandenabeele), zang (Charlotte Jacobs) én eufonium (Gregory van Seghbroeck). Met covers van onder andere Roy Hargrove laten ze hun poppy kant zien, maar ook met jazz standards als ‘The Sage of Harrison Crabfeathers’ toonde toch hun jazz kant.
 
De winnaar van de International Jazz Award Zeeland is het Keno Harriehausen Quartet van het conservatorium van Amsterdam. Een terechte winnaar volgens de jury ''grote en gewaagde dynamische verschillen'' en '' hun hele set kende een weldadige variatie''. Met de composities van de pianist Keno Harriehausen, krijgen de bandleden de kans om hun solistische vaardigheden te laten horen: je voelt de zware, woedende emotie als de saxofonist (Karlis Auzins) bijna schreeuwend soleert. De gevoelige solo van de bassist Hendrik Müller en het expressieve spel van drummer Mauricio Ramirez Echeverri maken die dynamische verschillen alleen maar meer mogelijk.