Welke rol speelt een muziekinstrument in het leven van een topmusicus?
“Het is een middel om een doel te bereiken en niet een doel op zich. Ik denk dat – voor mij - uiteindelijk het mondstuk, het riet, de saxofoon een ‘instrument’ zijn om te komen tot zelfexpressie. Wat alle muzikanten proberen, is uiting te geven aan iets dat eerlijk is, oorspronkelijk en oprecht, in een creatieve en interessante vorm. Een muziekinstrument biedt je die mogelijkheden. Ik heb het gevoel dat ik tot op zekere hoogte probeer te zingen door mijn instrument en de klank is daarbij erg belangrijk. Je hebt noten, ritme, harmonie, die samen een jazzvocabulair vormen en het is van belang dat je daar controle over hebt, dat je interessante lijnen speelt, mooie combinaties van noten. Je hebt ook techniek nodig om iets betekenisvols neer te kunnen zetten. Je moet goede ideeën hebben, maar uiteindelijk is je geluid ook je ‘stem’. Hoe goed je ideeën ook zijn, als je geen sterke en overtuigende stem hebt, zal je nooit ‘binnenkomen’ bij de luisteraar. “
Ik vraag hem verder wat hij vindt van de volgende definitie: “Jazz is the mistery off coincidence”. In eerste instantie vindt hij het “a great definition” maar aansluitend geeft hij aan dat hij niet zozeer geïnteresseerd is in definiëren, maar eerder in het spelen ervan:
“Jazz is een erg breed begrip en categorie. Het is een vloeiende definitie en iedereen zal er een eigen uitleg aan geven. Ik beschrijf Jazz graag op twee manieren.
Allereerst is jazz een taal, een repertoire, dat bestaat uit: motiefjes, melodiën, ritmes en verschillende stijlen. Dit ‘vocabulaire’ is in de loop der jaren ontwikkeld en wordt constant opnieuw gebruikt, uitgebreid en is continue onderhevig aan verandering. Dat is dus jazz als een stijl, een stuk cultureel/historisch erfgoed.
Maar, je hebt ook jazz als een attitude, een staat van bewustzijn.
En ik denk dat daarbij de belangrijkste factor bestaat uit improvisatie. De ervaring dat je je gevoel kan uiten op het moment dat je het voelt, spontane zingeving aan je ideeën en gevoelens en die verbinden met de andere muzikanten. Dat creatieve aspect van improvisatie is: “the spirit of jazz!“ Ik denk dat het meest mysterieuze eraan is dat je op de hoogtepunten van improvisatie dingen voor elkaar krijgt die je niet zou bereiken met een uitgeschreven compositie.”
Op uw nieuwste album “Walking Shadows” staat een instrumentale Beatles-cover van ‘Let it be’. Waarom heeft u dit veel gedraaide en zeer bekende poplied in uw eigen versie opgenomen en uitgebracht?
“Het grote idee achter deze plaat was gewoonweg om ballads op te nemen en dan binnen mijn conceptie van dat genre wat toevoegen: langzamer, gevoeliger, zachter, meer melodieus, lyrisch. En dat met de bijpassende expressie. Als je me 5 jaar geleden had gevraagd of ik dat nummer zou willen opnemen, had ik je waarschijnlijk voor gek verklaard. Het is overduidelijk een van de meest beroemde nummers van The Beatles en een van de bekendste popsongs ter wereld. Ik heb andere Beatles-songs overwogen, maar kwam op een dag op dit idee toen ik een langzame versie hoorde in een andere toonsoort. Het lied kreeg daardoor een ‘recht voor zijn raap’-eenvoud, die me erg aansprak. We hebben het uitgeprobeerd en ik was erg blij met het gevoel dat het teweeg bracht. Het quartet omarmde het nummer en het blijkt verrassend goed te passen bij de andere nummers.”
En zo sluiten we ons gesprek af. Redman heeft in de afgelopen twee decennia een aardige oeuvre opgebouwd. Als groot fan van zijn vroegere werk heb ik een paar luistertips: “Hide and seek” (Freedom in the Groove – 1996) en “Sweet sorrow” (Moodswing - 1994).
Joshua is a one of a kind. Met “Walking Shadows” zet Redman duidelijk een andere toon.
Een tijdloos statement dat ons zou kunnen leren dat we niet teveel in muzikale hokjes moeten denken. Een prachtige muzikale ‘blend’ die overkomt als een soundtrack voor een film die nog bedacht moet worden. Prachtige gearrangeerd, gemusiceerd en geregistreerd en daarmee een juweel voor het oor. Dim het licht, leun lekker achterover, doe je ogen dicht en zet de fantasie maar aan ….