De zeskoppige band Maison Du Malheur betreedt als eerste het podium in Goes. Gezien de bandnaam en de kleding uit de tijd van de Great Depression waarin de bandleden zijn gestoken, hoeven we geen vrolijk optreden te verwachten. De malheur zit ‘m echter vooral in de teksten. Bijgestaan door een derdehands tuba en saxofoon brengt de band een energiek swingende mix van bluegrass, jazz, country, boogie en rythm & blues, waarbij oude tijden herleven.
De avond staat onbedoeld in het teken van de legendarische banjospeler Earl Scruggs, die enkele dagen geleden overleed. Voor frontman Jeroen Mesker een goede reden om het hier en daar haperende geluid van de akoestische gitaar te laten voor wat het is en wat meer hardheid in de songs te brengen. Dat werkt aanstekelijk, maar wanneer de band omschakelt naar wat tragere, melancholische songs wordt de vaart eruit gehaald. Of dat thuis ook geldt, mag iedereen zelf beoordelen: het album is gratis te downloaden.
Het Zeeuwse platteland is leeggelopen om The Pine Box Boys te aanschouwen. De bebaarde en besikte heren uit Amerika weten inmiddels wel hoe het publiek in de provincie te bespelen. De set begint meteen overtuigend met hun uiterst opgewekte “horrorbilly” en “bloodgrass”-stijl. Dat The Pine Box Boys een band van contrasten is, wordt voor de weinig aanwezige leken al gauw duidelijk: de muziek is om van te glimlachen, de bezongen thema’s om van te rillen. Om dat duidelijk te maken hebben de bandleden hun traditionele doodgraversoutfit niet meer nodig.
Succesvolle terugkeer van The Pine Box Boys
Eerbetoon aan oude tijden en Earl Scruggs
Het is inmiddels een jaarlijks terugkerend fenomeen: de Pine Box Boys die een bezoek aan Zeeland brengen. De boerse country van de Amerikanen wordt hier dan ook steevast enthousiast onthaalt. Deze avond in ‘t Beest in Goes is daarop geen uitzondering.
De band vertelt vanavond voornamelijk het verhaal van het laatste album 'Tales From The Emancipated Head'. Onder andere 'I Was A Teenage Necro', 'Live Brains' en 'No Room Left For Barbara' komen voorbij. Variatie is er ook, wanneer er een echt Cajun nummer voorbij komt (met harmonica en triangel). Gelukkig worden klassiekers als 'Stab!' niet vergeten. Tijdens deze meezinger slaat ‘t Beest spontaan aan het linedancen, schreeuwend om meer. Het publiek krijgt vanavond waar het om vraagt. De toegift beslaat liefst vijf nummers, een teken dat The Pine Box Boys zich hier helemaal op hun gemak voelen... Tot volgend jaar, jongens.