Het duurt even voordat de Piek in Vlissingen gevuld is, maar dan mag Joanna Chapman-Smith beginnen aan het voorprogramma. De Canadese singer-songwriter is opgegroeid in een muzikale familie met roots in Nieuw-Zeeland, Italië en Brazilië en maakt naar eigen zeggen een mix van (gypsy) folk, roots, jazz en pop. Waarom ze vervolgens klinkt als een doodsaaie zangeres uit de country top 100 van Amerika, is mij dan ook een raadsel. In haar stem is geen sprankje eigenheid te bekennen. Het publiek is net als ik niet onder de indruk en gaat na twee nummers luidkeels de week bespreken.
Joanna Chapman-Smith heeft echter één troef en dat is de onbekend gebleven muzikant naast haar op het podium. De fiddle bespelend en met effectpedalen onder de voet brengt hij toch nog wat sjeu in het optreden. Zijn bluesy solonummer is dan ook een het hoogtepunt van het verder veel te zoetsappige voorprogramma. Dat de meezingende toeschouwers - die bij het afsluitende nummer het laatste woord van ieder couplet mogen hebben - niet verder komen dan “woohoo” illustreert het schrijnende gebrek aan creativiteit van het begin van deze avond.
Let op: Deze inhoud kan niet getoond worden omdat deze mogelijk strijdig is met de gekozen cookiesettings.
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?
U kunt dit hier aanpassen door de categorie 'social' aan te vinken. Waarom is dit nodig?