Pink Floyd’s ‘Dark Side of the Moon’ in het Nederlands

“Je laat je toch enorm meeslepen hé…’?

Tekst: Sandra Burgers Foto's: Jan vanden Berg ,

Wie van een sfeervol optreden houdt komt aan zijn trekken vanavond. Wie van de muziek van Pink Floyd houdt die geniet dubbel en dwars!

“Ik weet dat ik gek ben, het is moeilijk uit te leggen’. Ik weet dat ik gek ben, het is moeilijk uit te leggen, ook als je gek bent”.
 
Het optreden begint met een performance waaruit de hele show zijn kracht put: de hectiek van de dag, de gekte om je heen, het leven dat we leven als een knipperlicht. Georganiseerde chaos.
De maatschappij kritische liedjes worden ondersteund door prachtige licht- en beeldeffecten – er is een rond projectiescherm dat naast live beelden ook gedocumenteerd materiaal toont - en er is een stukje choreografie te zien dat het hele optreden compleet maakt en een professioneel karakter geeft.
 
De groep ‘Meervoud producties’ brengt ‘The dark side of the moon’ uit 1973 in een Nederlandstalige uitvoering. Dat zij zich hiermee onderscheiden van de vele Pink Floyd copy-acts, dat is een feit. Dat zij erin geslaagd zijn de teksten te vertalen is één ding. Het overbrengen van de gevoelswaarde uit de nummers is een ander ding. En daarin zijn ze zeer succesvol. Het resultaat is zondermeer ‘meeslepend’. Zoals zangers Marianne van den Bulk ook zegt “Je zit er zelf soms zo in, dat het moeilijk is niet écht emotioneel te worden”. Het publiek merkt dat ook, het voelt zich opgezogen, meegenomen in de atmosfeer die psychedelisch is. En zo typisch voor de band Pink Floyd.
Koen van de Walle (zang, gitaar) zegt “De vertaling van de nummers was lastig”. “We hebben elk (vooral Noami, maar ook Marianne, Paul en ikzelf) een aantal songteksten voor onze rekening genomen en daar wel een half jaar over gedaan”. “Na het eerste theateroptreden in De Mythe in Goes, zijn in sommige teksten nog wijzigingen aangebracht, omdat mensen uit het publiek wat aanwijzingen hadden”. We hebben ook interviews geluisterd met bandlanden van Pink Floyd om er zo goed mogelijk achter te komen hoe de teksten bedoeld waren destijds”. “En welke diepere gedachte erachter schuilgaat natuurlijk”.
 
Die diepere gedachte is iets waar je als toeschouwer mee aan de gang wordt gehouden, tijdens het kijken en luisteren. De show heeft niet zozeer een kop en een staart, het is geen verhaal dat begint met “er was eens…” en dat een happy end kent. Het is een smeltkroes van factoren uit de gemiddelde westerse samenleving. Onderwerpen als geld (conform de titelsong ‘Money’) maar ook begrippen als drank en spijt, hoop, vluchtigheid, criminaliteit, verdriet, blijdschap, het goede en kwade…… ‘Tenslotte zijn we gewone mensen allemaal, ik en jij, alleen God weet, dat het niet onze keuze is. Zwart en blauw, en wie weet, wat is wat, wie is wie, hoe zit dat nou?’ (uit nummer 8: ‘Wij en zij’). De vertaalde teksten zijn rakend: ze liggen dicht aan hoe ze zijn bedoeld. Soms is er op inhoudsniveau wat los gelaten, maar was dat nodig om de sfeer van een bepaald nummer vast te kunnen houden. Niet eenvoudig dus: maar reuze knap gelukt.
 
Dit is een show die op Nederlands niveau past in de theaters, en die ambitie is er ook wel bij de meeste bandleden. “Het is moeilijk om geprogrammeerd te worden” zegt Kees van Gilst (toetsenist). Het is voor ons ook nog een gebrek aan ervaring bijvoorbeeld met public relations, daar hebben we eigenlijk niemand voor in ons team”. “En dan weet je niet op welk moment je moet komen met je aanbod bij de theaters, omdat blijkbaar alles al een jaar van tevoren wordt geprogrammeerd”.
Een bezoeker – een Pink Floyd fan van het eerste uur – laat weten: “de vertaling van dit type muziek is risicovol, je moet niet alleen de teksten zoveel mogelijk één op één vertalen, je moet ook de exacte gevoelswaarde meenemen”. “De klank is nu anders, Nederlandstalig is een wat ‘hardere’ taal dan het Engels, en ik mis hier en daar de opzwepingen zoals Pink Floyd die in een aantal nummers neerzet, maar ik ga met een goed gevoel naar huis”. “Mijn ontspanning, mijn vrijheidsbeleving vind ik in deze muziek, nu nog steeds, ik ben 58… en dat voel ik met dit optreden ook wel”. “Ik geniet daarvan”.
 
In het nummer ‘Welkom in de machine’ komt de choreografie goed naar voren. Het drietal zangeressen zet bijvoorbeeld een ‘mechanische’ stap naar achter en slaat een werktuigelijk ritme op de tamboerijn. Zanger Koen vult dit op zijn beurt mooi aan met een robotachtige houding…… een mechanische sfeer….Dit nummer is prachtig, het geheel is een mooie productie en knap gemaakt door (nu nog) amateurs met een professioneel ambitieniveau. ‘Welkom mijn zoon, welkom in de machine, waar bleef je nou, het is al goed we wisten dat je komen zou. In het leidingwerk onderweg naar hier verdeed je tijd met vrienden en plezier. Je ouders vonden je maar raar, dus je kocht een gitaar… je hebt een hekel aan school, want je weet, ik word een idool…’ (uit nummer 14: ‘Welkom in de machine’)
Boeiend. Een boeiend optreden dat je aan het denken zet: van begin tot eind.