Bij de opening lijkt de eerste band Brock and the Brockettes rechtstreeks te zijn overgevlogen uit Texas. Het inleiden van de nummers doet frontman Herman Brock in het plat Texaans, voor de mensen die niet beter weten wordt de eigenlandse afkomst mogelijk pas verraden bij de paar tussen zinnetjes van één van de Brockettes. De twee dames die met het bespelen van hun contrabas en mandoline de gitaar virtuoos goed weten te begeleiden. Tijdens het gezamenlijk zingen door één microfoon is er toch ook niets van de Zeeuws-Vlaamse afkomst op te merken. Een prachtig samenspel rond een gevoelig microfoon die het geheel versterkt, zowel de stemmen als de instrumenten. De afwisseling van wie dichter bij staat is leidend of dat nu met het instrument is of de eerste stemt, en wie verder weg staat is begeleidend, geeft het geheel een intiem en authentieke sfeertje. Alsof je op een oud straatfeest staat in een Amerikaans arbeidersstadje, om de dagelijkse melancholie te delen en in een ander daglicht te stellen.
Bluegrass met The Hackensaw Boys en Brock and the Brockettes
Tokkelende vingers in De Spot
Zaterdag voor Pinksteren waren er twee bands in de Spot. Bands die het maken van traditionele Amerikaanse muziek sprankelend in ere houden. Met sfeer neerzettende teksten uit het dagelijkse leven en vele snaarinstrumenten. Dit alles onder de noemer bluegrass. Beide stringbands gaven een show op hun eigen gedurfde wijze.
De hoofdact vanavond zijn The Hackensaw Boys zij speelt, evenals de eerste band, bluegrass; opzwepend Amerikaanse folk afgewisseld met een enkel slepend melancholisch 'tune'. De weg naar Zeeland is voor deze uit Charlottesville komende band niet onbekend, zij hebben vaker in Porky & Bess (in Terneuzen) gespeeld.
Op het podium pakt deze band het heel anders aan dan de Terneuzense, ipv één microfoon staan er nu wel 7! Het ene bandlid heeft duidelijk een nog betere of passender stem dan de ander, maar deze mannen met baarden kunnen allemaal zingen èn zij bespelen hun instrumenten met passie en vuur. Een ritmische tentoonstelling, en dat terwijl er geen drumstel aan te pas komt. Een collage conservenblikken (officiële naam percussions) komt dan nog het dichtst in de buurt van drums. Maar het is dan ook een stringband, instrumenten als viool, contrabassist, gitaar en banjo voeren de boventoon.
Terugkijkend: Eén avond met veel interactie tussen band en publiek, visa versa en onderling. Bovenal met bands die vol passie het vuur van onder hun tokkelende vingers hebben gespeeld, waarbij de nodige snaren sprongen. Met als eervol gevolg dat niemand in de zaal heeft kunnen stilstaan. Als afsluiting kwamen beide bands nog even op de dansvloer staan wat het samenhorigheidsgevoel alleen nog maar vergrootte en het feest nog heel even, volledig onversterkt liet doorgaan.